Fragment
Vuurwerk
Het is amper zes uur in de ochtend als ik vol goede moed mijn veel te korte caravanbed uit stap. Vanmorgen heb ik maar één missie: het fotograferen van de Europese kanarie. Rondom het boothuis aan de Volharding van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) in De Cocksdorp zwerft al een paar weken een koppeltje van deze vogels rond. Ik heb nog twee weken te spenderen op het eiland maar een foto van deze schaarse broedvogel kan je maar beter “in de pocket” hebben. Als ik de tent uit stap, heb ik direct zicht op de vuurtoren van Texel. Er hangt een donkere dreigende wolkenlucht boven de vuurtoren, voor mij nu niet zo’n probleem want ik ga, ondanks dat de afstand naar het boothuis maar vijfhonderd meter is met mijn mobiele schuilhut.
Zuid-Hollandse en Zeeuwse Delta
Heel langzaam begint het licht te worden als ik ’s morgens in alle vroegte na een autorit van bijna twee uur op de zanderige parkeerplaats van de Kwade Hoek mijn groene rubberen laarzen aantrek. Als beide laarzen één voor één met een ferme ruk tot onder mijn knieën zijn opgetrokken, kan mijn nieuwe avontuur beginnen. In een strak tijdschema met de precisie van een militaire operatie is dit dagje vogelen met mijn vogelvrienden van Birding Scherpenzeel in elkaar gedraaid. Vanaf de Kwade Hoek gaat het met een kleine omweg richting en over de Brouwersdam, om vervolgens via enkele locaties op Walcheren uiteindelijk te eindigen bij de grauwe gorzen in Zeeuws-Vlaanderen. Kleine kanttekening, de planning is wel strak maar niet bindend. Enfin, het is waterkoud en door de dichte mist is het zicht minder dan zo’n honderd meter. Toch gaan we in dit kleine wereldje op zoek naar onze eerste doelsoort van vanochtend, de Mongoolse pieper. De Kwade Hoek is een gebied ten noordoosten van Goedereede. Het maakt deel uit van de Duinen van Goeree, een natuurgebied op Goeree-Overflakkee in Zuid-Holland. De naam de Kwade Hoek werd vroeger ook wel als “kwaaien hoek” geschreven en verwijst naar de verraderlijke stroming en zandbanken ter plaatse waarop menig schip is vergaan. Hier fladdert sinds een week een Mongoolse pieper rond en naar deze vogel gaan we op zoek.
Grote burgemeester
In de omgeving van de “Zuidpier van IJmuiden” hangt al enige tijd een grote burgemeester rond. Mede vanwege het feit dat er op sociale media mooie foto’s van deze extra grote meeuw gedeeld worden is dit voor ons reden genoeg om ook de reis naar de vierde havenstad van Nederland te aanvaarden. We trekken er deze keer niet een hele zaterdag voor uit maar besluiten om op een doordeweekse dag na werktijd nog “eventjes” naar de Noord-Hollandse badplaats af te reizen. Zo gezegd, zo gedaan. Na ruim een uur rijden zien we de contouren van de havenstad IJmuiden voor ons opdoemen. Nu ben ik geen fervent strandliefhebber, ik heb zelfs een hekel aan zand tussen mijn tenen, maar ik kan mij geen badplaats herinneren waar de entree naar het strand zo deprimerend is als die van IJmuiden. Slingerend door een industriegebied met aan autobedrijven geen tekort, komen we op onze bestemming aan. De auto wordt keurig, chapeau voor Sven, zo ver mogelijk richting strand geparkeerd want aan lopen hebben we immers nog steeds een broertje dood. Onze expeditie richting de Zuidpier en de Larus Hyperboreus kan beginnen.
×
Thuiswinkel Waarborg