Fragment

Op een zondagochtend toen Silke nog in haar ochtendjas in haar woonkamer rondliep ging de telefoon.
‘Silke,’ zei ze zonder te kijken naar de nummerherkenning.
‘Hai,’ hoorde ze aan de ander kant van de lijn. ‘Weet je wie ik ben?’
Het was duidelijk een mannenstem en ze had geen idee met wie ze van doen had.
Een lange, donkerbruine lok ontsnapte uit het snel gedraaide knotje dat ze droeg en ze streek het achter haar oor.
‘Nee,’ zei ze achterdochtig.
Ze hoorde hem lachen.
‘Bear Blaze.’
‘Bear Blaze?’ herhaalde ze en probeerde in haar hoofd te zoeken waarom hij haar in godsnaam zou bellen.
‘Ik zou je nog bellen remember?’ zei hij. ‘Wil graag wat met je afspreken.’
Ze gaf in een opwelling toe en maakte met hem een afspraak. Over twee uurtjes wilde hij haar ontmoeten in de stad bij een restaurant waar hij haar uitgenodigde voor de lunch. Ze hing op met trillende handen. Een man had haar uitgenodigd! En nog wel de leadzanger van een bekende band! Haar! Silke! Ze rende naar boven en trok haar kledingkast open. Wat moest ze in hemelsnaam aantrekken? Hij was natuurlijk vrouwen gewend die in prachtige kleding rondliepen. Prachtig opgemaakt, sexy en zelfverzekerd. Silke zuchtte.
Nee, ze was gewoon wie ze was en trok kleding aan die zij prettig vond. Ze kon toch alleen maar zichzelf zijn? Snel sprong ze onder de douche.
Gehaast had ze door de stad gefietst en liep daarna op een drafje naar het restaurant midden op een plein, waar ‘s zomers de verschillende terrassen in elkaar overgingen. Het was in ieder geval lekker warm binnen. Ze zag haar spiegelbeeld in het raam van de deur. Haar lange, zwarte, wollen jas en haar dikke rode sjaal beschermden haar tegen de kou. Ze droeg een gebreide rode jurk, zwarte legging en hoge zwarte laarzen.
Toen ze naar binnen ging zag ze hem niet en even dacht ze dat hij haar had laten zitten. Maar één van de obers kwam op haar toelopen en vroeg of zij Silke was.
Toen ze knikte bracht hij haar naar boven, naar een afgesloten deel van het restaurant.
En daar zat Bear Blaze. Hij grijnsde en hielp haar uit haar jas. Trok een stoel naar achteren en wachtte netjes totdat ze zat.
‘Ik wist niet zeker of je wilde komen,’ zei hij. ×