Fragment
___ MENSELIJKHEID ___
Ik ben mijn moeder niet. Maar ik heb wel haar leven geleefd en alles ervaren wat in haar ogen wenselijk en onwenselijk was; ik heb geëist en gedwongen, ik heb gepresteerd en status verworven, ik heb gemanipuleerd en mijn zin doorgedreven, ik heb gelogen en bedrogen en zelfs een paar keer geweld gebruikt. Kortom ik ben mens geweest. Ook heb ik de andere zijde van de medaille ervaren: die van wat het slachtoffer wordt genoemd. De mens die weigert te vechten voor zijn rechten omdat hij de instrumenten daarvoor niet heeft, het zelfvertrouwen en de innerlijke kracht mist die zegt dat hij de moeite waard is en evenveel rechten heeft als een ander. Recht heeft op respect. Ik heb me laten gebruiken en misbruiken zonder terug te vechten, ik ben alles kwijtgeraakt wat ik bezat – niet alleen aan status en materie, maar ook mijn gevoel van eigenwaarde en zelfbesef – omdat ik er diep van binnen van overtuigd was dat er maar één manier was om vervulling te ervaren en gelukkig te zijn: als er iemand van je houdt. Ik ben mijn moeders kloon geworden. Ik ben haar weg gegaan. Ik heb rondgekeken in de wereld en heb gezien dat bijna iedereen zo leeft. We zoeken de liefde buiten onszelf in de vorm van goedkeuring en aandacht. Dan horen we ergens bij. Dan voelen we ons even thuis. Maar zodra de omstandigheden veranderen, verdwijnt dat ‘thuisgevoel’ en worden we weer teruggeworpen op die leegte van ons innerlijke zijn. Van ons gebrek aan evenwicht. We reizen van het ene uiterste naar het andere zonder mee te bewegen in het ‘tussendoor’: die momenten van nu-even-niets. Tijd om te bezinnen en met jezelf te zijn zodat je een paar nieuwe stappen kunt plannen en goed bent voorbereid.
×