€ 29,95

ePUB ebook

niet beschikbaar

PDF ebook

niet beschikbaar

Ik, Annamaria

Het verhaal van een Surinaamse lerares op de basisschool

Annemarie Kelly • Boek • paperback

  • Samenvatting
    Lerares, een vak dat veel meer inhoudt dan alleen lesgeven... Annamaria verliet in de jaren zeventig Suriname om in Nederland te studeren. Ze startte haar carrière op witte scholen' en werkte vervolgens in een Haagse aandachtswijk, waar in een rap tempo het begrip zwarte scholen' zijn oorsprong vond. Ze maakte tijdens haar veertigjarige loopbaan tragische zaken mee als pestende collega's, discriminatie, probleemleerlingen en ingrijpende ontwikkelingen binnen de onderwijswereld. En niet te vergeten de tragedies die haar leerlingen troffen als incest, dronkenschap, zelfmoord en criminaliteit. Ook beleefde ze grappige en ontroerende momenten. Een aangrijpend waargebeurd verhaal, verweven met de nodige humor.

    Annemarie Kelly (Paramaribo, 1948) schreef in haar studententijd enkele gedichten voor het Surinaamse dagblad De Ware Tijd. In 1970 startte haar carrière in Suriname en een jaar later reisde zij naar Nederland voor verdere studie. Na het behalen van de hoofdakte Onderwijzeres-A, rondde ze haar studie af aan de hoge school in Rotterdam met een bachelordiploma Pedagogiek-Onderwijskunde. Ze werkte van 1971 tot 2011 in Den Haag op verschillende kleuterscholen en lagere scholen, die in 1985 fuseerden tot de basisschool.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 170mm x 240mm
    Aantal pagina's : 472
    Uitgeverij : Pumbo
    ISBN : 9789463452793
    Datum publicatie : 12-2017
  • Inhoudsopgave
    Inhoudsopgave
    Inleiding 9

    1. Mijn start als juf in Suriname 12
    2. Vertrek naar het koude kikkerland 22
    3. Terug naar de midden- en bovenbouw 73
    4. Een energieke groep 95
    5. Fouad tast zijn grenzen af 108
    6. Een leuke groep en dan… 143
    7. Wat staat mij opnieuw te wachten? 164
    8. Een lio’er in de groep 191
    9. De brief van Rachid 243
    10. Vergadering 285
    11. Hamid raakte bij mij een gevoelige snaar 310
    12. Flexibel Pensioen en Uittreden 339
    13. Een nieuw fenomeen 357
    14. Ik was ziek… en dan? 376
    15. Studiedag over positief denken 408
    16. Mijn visie op het onderwijs 449

    Dankwoord 470
    Verklarende woordenlijst 471
  • Reviews (9,8 uit 2 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    06-03-2018
    Ik Annamaria
    Goed beschreven geheel dat vlot en zeer prettig leest. Duidelijk beeld van wat zich op zo een basisschool afspeelt naast het lesgeven. Hoe ze omgaat met bepaalde situaties en zich staande houdt voor de grote klassen met zorgleerlingen. Ongelooflijk !! Haar voldoening als probleem leerlingen op de rails bleven, vond ik aangrijpend. Nooit geweten dat leerkrachten het zo zwaar hebben. Echt een aanrader. Een meeslepend verhaal en het is net alsof je erbij.

       Goed geschreven.
       Leest lekker vlot.

    Geplaatst door uit Rijswijk /Zuid - Holland , leeftijd 30-39
    Waardeert het boek met een 10 uit 10


    20-02-2018
    Het raakt je,hoe dan ook.
    SabineSchuuring 30-39 jaar Nijmegen 5 december 2017 Ik raad dit product aan Overzichtelijk Heldere boodschap Volledig Toon alle punten Geschreven bij ''IK,Annamaria '' Een waargebeurd, persoonlijk, leerzaam en vlot verhaal dat heel duidelijk het gevoel en de gebeurtenissen weergeeft van een docente die veertig jaar actief was in het onderwijs. Hoe ging zij om met grote klassen, (probleem)leerlingen, werkdruk en aan de andere kant de zorg voor de leerlingen die te maken hadden met problemen als criminaliteit, dronkenschap en verwaarlozing? Actuele zaken die helaas nog steeds spelen na al die jaren. Een aanrader voor leraren, maar ook zeker voor ouders


    Geplaatst door uit Nijmegen , leeftijd 30-39
    Waardeert het boek met een 9.5 uit 10

€ 29,95

niet beschikbaar

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment


Mijn visie op het onderwijs

(van Angelic, de jongste collega met wie ik een ‘klik’ had)

Dit is mijn tweede jaar als leerkracht en het bevalt mij heel goed. Hiervoor heb ik
eerst de onderwijsassistentenopleiding gedaan en daarna de pabo.
Ik dacht aan het einde van de pabo dat ik wel goed kon lesgeven en dat ik er klaar
voor was. Toen ik echt begon met lesgeven merkte ik dat de pabo een fractie is van
wat je werkelijk staat te wachten.
Er komt zo veel over je heen in het begin. Wat ik jammer vind is dat er gewoon
veel van je wordt verwacht dat je het al kan. Maar ik vind dat je als leerkracht
regelmatig nog begeleid en geobserveerd moet worden. Dat is goed voor je
zelfreflectie, het is goed om kritisch naar jezelf te kunnen kijken en je pluspunten te
kunnen zien.
Ik ben van mening dat je als leerkracht nooit uitgeleerd bent. Je moet altijd naar
dingen zoeken om jezelf als leerkracht te verbeteren.
Er wordt op dit moment te veel bezuinigd op onderwijs. Eerst zou er passend
onderwijs komen, maar nu wordt dat niet doorgezet. Ik vind dit niet goed.
Door alle bezuinigingen worden de klassen weer groter, leerkrachten krijgen te
weinig betaald en worden oververmoeid. Dit is enorme zonde. Kinderen zijn de
toekomst en hoe kunnen wij ze nou een optimale toekomst bieden als wij de
middelen niet hebben?
Ook hebben wij voor extra begeleiding te weinig geld en tijd.
Interne begeleiders en leerkrachten komen om in het werk en remedial teachers
zijn te duur om aan te nemen.
Kinderen hebben veiligheid nodig op school. Dat werkt niet goed als er alleen maar
invallers worden aangenomen, die even later weer weggaan. Zo is er helemaal geen
vastigheid voor de kinderen.
Voor kinderen die uitvallen in de klas hebben we alle tijd, maar kinderen die
hoogbegaafd/hoog intelligent zijn worden overgeslagen in de klas. Wij zijn zo bezig
zwakke leerlingen te begeleiden dat we niet zien dat er frustratie is bij de kinderen
die hun werk te makkelijk vinden. Kinderen moeten alle ruimte en begeleiding
krijgen om zichzelf te kunnen ontwikkelen.
Wat ik ook zie in het onderwijs is dat we kinderen zien als probleemkinderen. Ik
zie het anders. Ik denk dat ieder kind een andere aanpak nodig heeft. Niet ieder kind
is hetzelfde. Soms denk ik ook dat we wat meer geduld moeten hebben met kinderen.
De meeste leerkrachten denken: oh dat kind heeft een lage score op de toets, dus
dan moet hij/zij maar op dat niveau werken. Ik denk dat een toets een
momentopname is en dan moet je kijken naar het hele proces van het kind zelf ×
SERVICE
Contact
 
Vragen