Fragment

Saigon, september 1994

‘Hi Syl, ben je weer wat opgeknapt? Heb je vanavond even? Wijntje bij het Rex doen?’
‘Ja gezellig! Een bronwatertje voor mij dan. Jan-Bart zit in Hanoi, ik heb… even zien… ja, om zes uur heb ik een afspraak, dus laten we zeggen negen uur. Dan is het lekker koel daar!’
Sylvia, een lange nuchtere Hollandse, kort blond haar en altijd in een spijkerbroek, had Loret opgevangen toen ze als 26-jarig expatje Saigon binnenhuppelde met een hoop noten op haar zang. Ze waren hartsvriendinnen geworden en Syl wist precies hoe ze Loret een beetje kon sturen zonder dat ze het in de gaten had. Het was haar vak als shrink, maar ze gaf ook echt om die wispelturige wildebras. Al die poeha en drukte; dat was buitenkant, wist Syl, want Letje zat vol angsten en twijfels. Ach, wie niet op die leeftijd. Bovendien was ze een weesje, tobde met relaties, had geen vertrouwde ankers meer.
Loret en Sylvia waren bekende gasten op het dakterras van het Rex Hotel, een pleisterplaats van veel expats. Het Rex had een unieke mix van het huidige Saigon en de Franse koloniale tijd, met rotan longchairs, loom draaiende fans en een carte des vins die alleen aan de vaste cliënten werd getoond en niet onderdeed voor een Michelin sterrentent in Parijs. De garçon bracht alvast hun vaste fles Chardonnay, zette die in een zilveren ijsemmertje, maar Loret bestelde voor de zwangere Syl een fles Vichy. Ze vertelde eerst enthousiast over de lunch met Phuong die middag in de nieuwe Franse bistrôt achter de Ha Bai Trung en dat het zo leuk was om te zien hoe die eerst zo timide kleine Phu nu overal het initiatief nam om hun drukke levens in goede banen te leiden. En kwam toen met haar dilemma op de proppen.
Dat door Sylvia in een mum en streng werd opgelost: ‘Ben jij mal! Je vriendin, wat zeg ik, je grote liefde! Dat je Leo zo in de luren legt vind ik al discutabel, je weet hoe ik daarover denk. Maar Phuong… Nee Letje. Vertel haar gewoon hoe het zit, waarom je twijfelt, dat je haar wil beschermen. Je zal zien dat Phuong jou nog aardig op weg kan helpen met haar inzichten, ze is een wijsneusje hoor! Hoe dacht je dat het later verder moet gaan in jullie relatie? Want dit komt toch uit en wat moet Phuong dan van je denken? Lekker stel zijn jullie! Zal ik je eerst maar eens bijschenken?’
Sylvia dikte het wat aan want Loret was een harde noot, en om haar tot andere gedachten te brengen moest ze soms de emoties wat aanwakkeren. Loret had niet zoveel met emoties, ze was zogenaamd rationeel, tegen Syl had ze gezegd dat ze haar gevoelens veilig had opgeborgen achter dikke Chinese muren. Anders zou ze alle besognes niet de baas blijven, de controle verliezen, was haar angst. Wat haar toch best goed lukte met haar bravoure, vond Syl. ‘Weet je wat het is met Chinese muren, Loret? Die zijn wel lang en dik, maar niet erg hoog…’
Loret nam een slok van de Chardonnay. ‘Hum. Dankje Syl. Phu snapt de corrupte verhoudingen hier beter dan ik. Dan maar open kaart spelen, met foto’s en alles zeg je?’
‘In alle relaties houden mensen dingen voor zichzelf, ieder heeft geheimen. Dat is gezond; door altijd alles te delen raak je jezelf kwijt. Zolang je de ander niet kwetst of schaadt is er weinig op tegen. Zoals je appartement in Scheveningen, wat Phuong niet weet. Jouw keuze om dat zo te doen. Maar dit onderzoek… dat raakt jullie levens. Stel dat je echt gechanteerd gaat worden? Wat denk je: gaat dat Phuong raken?’
‘Ja, natuurlijk. Vreselijk gewoon. Stel dat ik hier weg moet, daar wil ik niet aan denken.’ Loret nam nu een flinke slok wijn en liet haar blik over de haven en de Saigon River gaan. ‘Dus je zegt eigenlijk dat ik teveel onnodige geheimen heb? Maar zomaar al mijn financiën delen, dat is ook niet handig, zegt Francis. Stel dat onze relatie stuk loopt… wat gaat het haar dan aan, waar mijn geld zit, en hoeveel het is?’
Het was niet het geld maar de verlatingsangst die haar parten speelde, begreep Sylvia. ‘Die vraag kan je alleen zelf beantwoorden. Vertrouwen geven is vertrouwen winnen. Iedereen doet dat weer anders. Maar teveel geheimen lijkt me lastig, voor je het weet deel je stukjes met anderen, en opeens weet toch iedereen alles. En jij bent slordig, signorina Pippi Calzelunge!’ glimlachte Sylvia.
‘Hum. Dat valt wel mee, toch?’ sputterde Loret, maar ze dacht gelijk aan Leo, Paul, Phu, Richard… en vooral haar vader: die noemden haar allemaal een grotere sloddervos dan Pippi Langkous. En Syl dus ook al. Terwijl ze in haar werk juist zo’n Pietje Precies was.
‘Het is maar hoe je het bekijkt, Letje. Als Phuong je levenspartner is, of wordt, ga je haar dan net zo behandelen als Leo? Daar moet je eens goed over nadenken, lieve troela!’ Ze schonk haar glas met Vichywater vol en nam een slok. Uhh… dat zou wel nooit wennen, ze keek smachtend naar de wijnfles. ‘Wat ik niet goed begrijp Loret: die chantage. Wat is je angst? Je job te verliezen? Je staat misschien in je hemd, of minder nog met dat topless gefuif van je, maar je kon hier toch niets aan doen? Een inbraak in het weekend op je kantoor, hoe zou je CEO je dat kunnen verwijten? Gaat hem niets aan wat je in je vrije tijd uitspookt.’
‘Een beetje wel. Niet zozeer die inbraak, wel die topless foto’s. Te stom gewoon weer van me; jij hebt ooit gezegd dat ik een representatieve functie heb en daar rekening mee moet houden. Dat had ik me moeten bedenken. Ja, Paul vindt mijn tieten heel representatief, dus als ik hem die foto’s laat zien… Ik moet er niet aan denken dat ik zo in de krant kom. En dan die documenten, die had ik in de kluis van mijn hotel kunnen bewaren, of beter nog thuis in Bangkok. Nu staat mijn plan voor de aanbesteding in Hong Kong op losse schroeven. Dat heeft me al ruim zes ton aan adviezen gekost, plus mijn eigen uurtjes en reiskosten: hup, alles foetsie.’
‘Want falen of foutjes maken mag niet van Miss Director? Wat een onzin. Je doet andere dingen toch juist wel goed. Niet alles in het leven gaat zoals jij het wil. Laat dat dwangneurotische gedoe nou ‘ns los. Jij krijgt van je baas alle ruimte om dingen op jouw manier te doen; gun je zelf die ruimte dan ook. Dat kan je trouwens ook aan anderen geven.’
‘Ja zeg, dat doe ik wel hoor! Kijk naar Frits, die regelt van alles zelf, ik heb er geen omkijken naar. Of Manila, die mannen daar…’
‘Ja, en hoe komt dat, denk je?’
‘Ehh… hoe bedoel je?’
‘Maken die nooit fouten of blunders?’
‘Hum… best wel, ja. Maar dat lossen ze op. Ik zeg altijd dat ik niet van de problemen ben, maar van de oplossingen.’
‘Nou, misschien ziet je baas jou ook zo, wat denk je? Waar ben je bang voor?’
‘Hum… Dat ik dit dus gewoon kan oplossen, zoiets?’
‘Hè hè, we zijn er. Zo – bestellen we een paar escargots? Of liever oesters? Eigenlijk heb ik enorme trek in haring!’
‘Gut ja, Syl! Hoe gaat het met de zwangerschap? Sorry, ik ben weer te veel met mijn eigen sores bezig. En Jan-Bart, heb je wat aan hem?’
‘Ach, Jé-Bé… ja, hij vindt het allemaal reuze spannend, maar zoals de meeste mannen neemt hij ook wel een beetje afstand. Vrijen durft-ie niet goed meer, bijvoorbeeld. Wel knuffelen, daar niet van.’
‘Verdenk je hem van vreemdgaan? Net als toen in Tokyo?’
‘Noem mij een vent die nooit buiten de pot piest. Trouwens, vrouwen zijn ook geen heilige madonna’s.’ Ze keek Loret nog eens extra lang aan, met een knipoog toch. ‘Letje, doe daar nou eens wat aan. Zoals je met Leo omgaat, en Paul, echt hoor, dat kan zo niet. Voor Phuong is dat ook niet eerlijk. In je werk heb je het over fair play. Nou dan.’
‘Maar Paul… dat weet Phu,’ verdedigde Loret zich. ‘Ik kan niet zonder hem, nog niet, Syl. We hebben zoveel samen meegemaakt, ook in Den Haag. En of ik nou volledig lesbisch ben, zomaar opeens: nee. Knuffelen of vrijen met Paul, dat voelt ook goed. Oh Syl, ik weet het niet hoor, wat ik ben.’
Sylvia knikte en trok Loret bij zich, streek liefdevol over haar koppie en streelde haar lange haren. Loretta had een complexe persoonlijkheid. Veel ambities en angsten; dat kwam vaker voor bij topmanagers, wist Syl. Ze tuimelde van de ene in de andere flirt, of relatie. Haar vader was haar enige vertrouwde maatje geweest, na zijn overlijden een paar jaar geleden zocht ze een nieuw anker. Dat was Phuong, maar dat moest Loret nog leren ontdekken.


×