Fragment

Toen Janice mijn bloeddruk mat zei ik haar dat Costin zo moeilijk te peilen was soms. Dat hij me eerst altijd met rust liet, maar dat we de laatste tijd zoveel seks hadden. Ik wilde namelijk Janice tot uitspraken uitlokken waarmee ik kon begrijpen wat er om me heen gebeurde.
‘Gelukkig kan ik weet van seks genieten na de bevalling. Ik voel ook steeds meer dat ik van zijn ruwe seks houd. Komt mijn herinneringen daaraan weer terug, denk je?’
Ik zag haar blik geïrriteerd worden.
‘Weet je dat hij me zo vaak zegt hoeveel hij van me houdt? Ik ben zo blij dat ik met hem getrouwd ben. Hij zegt dat hij eerdaags met mij en de kleine op huwelijksreis gaat. Misschien gaan we wel naar een warm eiland. Dat zou toch heerlijk zijn?’ ratelde ik. ‘Costin mag jou ook er graag net als ik. Dus zal hij het jammer vinden dat we je eerdaags moeten laten gaan. Misschien ben je wel blij dat je naar je eigen gezin terug kan gaan of heb je die niet?’
Janice ruimde de ontbijttafel met woeste gebaren leeg en ik wist dat ik haar boos had gemaakt.
‘Ik zal zo blij zijn als ik me mijn leven weer kan herinneren,’ vertrouwde ik haar toe. ‘Dan pas kan ik echt genieten. Wie weet misschien heb ik nog wel familie of zo. Ik zal het Costin eens vragen.’
‘Je hebt een zus, een tweelingzus,’ flapte ze er opeens uit en keek me toen even aan.
Haar handen verdwenen in haar zij.
‘Costin heeft je gezegd dat je met hem op huwelijksreis gaat?’
Ik knikte driftig omdat het duidelijk iets was dat haar raakte.
‘Heb ik een tweelingzus?’ vroeg ik terwijl ik plotseling wist dat het zo was.
‘Wanneer gaan jullie dan? En waar naartoe?’ Janice negeerde mijn vraag en kwam dichterbij. Ze was duidelijk meer geïnteresseerd in mijn antwoorden dan in het feit dat ze me iets verraden had.
‘Costin wil graag dat ik alvast wat reisgidsen bekijk, maar misschien wil ik wel naar Sicilië, dat trekt me op de een of andere manier aan,’ loog ik
Toen schoot ze in de lach.
‘Nou daar zal hij zeker nooit naartoe gaan als zijn leven hem lief is.’
Toen veranderde haar blik weer en vroeg ik me af hoe iemand zo snel kon schakelen tussen haar emoties.
‘Maar jij gaat nergens met hem heen. Hij gaat verdomme met mij trouwen.’
Ik voelde dat ik mee moest spelen en dat deed ik dan ook, ik kon alleen maar op mijn gevoel vertrouwen.
‘Wat? Maar Janice, Costin en ik zijn net getrouwd,’ zei ik en voelde me echt verbaasd. ‘Hij gaat echt niet van me scheiden.’
‘Dat hoeft ook niet meisje,’ zei ze en kwam met haar gezicht dichterbij. ‘Je bent helemaal niet echt met hem getrouwd. Je kon verdomme toen nog geen eens een pen vasthouden.’
×