Fragment
Abortus wordt geassocieerd met 'geboorteregeling' alsof het alleen maar een variant was van de aloude anticonceptiva, en euthanasie wordt benoemd als de 'milde dood' alsof het ging om een onderdeel van de palliatieve zorgverstrekking. Ze lijken het nieuwe broertje en zusje in de hedendaagse geneeskunde: de ene heet bijna 'de goede geboorte', de andere heet effectief 'het goede sterven'. Deze vriendelijk klinkende nomenclatuur zou ons, geïnfantiliseerde burgers, totaal doen vergeten dat het in beide gevallen gaat om niets minder dan het doden van medemensen. Abortus is het doden van een kind vooraleer het de baarmoeder verlaat; euthanasie is het doden van een mens die het burgerschap reeds bekomen heeft. Abortus gebeurt steeds tegen de wil van het kind: het kind wil leven, getuige alleen al zijn groei, en het is tot niets anders dan tot het leven bestemd. En ook de burger wil niet en nooit dood: hij wil wel van zijn lijden af, maar dat is een heel andere zaak; het lijden zelf is immers al een verlangen naar het leven. De genoemde praktijken worden heden gelegaliseerd, en dit hele proces wordt gekaderd in een politiek plan, zogezegd in het algemeen belang...
×