Fragment

Als doel van diversiteitbeleid en positieve discriminatie wordt vaak integratie genomen. Met de term ‘integratie’ wordt dan bedoeld dat buitenlanders een volwaardig onderdeel van de Nederlandse samenleving zijn en niet als aparte groep kunnen worden gedefinieerd. Ze zijn dan geïntegreerd. Om dit doel te bereiken dient volgens links een beleid te worden gevoerd om nieuwkomers te accommoderen zodat ze een plaats in de Nederlandse samenleving kunnen verwerven.

Immigranten staan over het algemeen op een achterstand door een afwijkende cultuur, lagere opleiding en een gebrekkig netwerk. Deze achterstand moet dan worden weggewerkt door hen te bevoordelen ten opzichte van de Nederlandse bevolking. Als dat niet gebeurt, bestaat de kans dat er een duurzame maatschappelijke tweedeling ontstaat tussen Nederlanders en buitenlanders. Een beleid van positieve discriminatie is dan ook kenmerkend voor integratie.

Een groot moreel probleem bij deze zienswijze is dat het in strijd is met de principes van gelijkheid. Zo worden individuen van allochtone afkomst bevoordeeld ten opzichte van autochtone individuen waardoor de eersten als individu dus een intrinsiek hogere waarde wordt toegekend. De Nederlandse samenleving is namelijk niet gebaseerd op groepen maar op gelijkwaardige individuen die elk voor zich een positie in de samenleving dienen te veroveren. Een individu van buitenlandse afkomst wordt dan bevoordeeld om het enkele feit dat hij/zij allochtoon is. Dit heeft grote consequenties voor de Nederlandse samenleving. In een individualistische samenleving is er namelijk altijd sprake van integratie en desintegratie ongeacht of er buitenlanders aanwezig zijn. Elk individu probeert voor zichzelf een zo goed mogelijke positie te bemachtigen en te streven naar zelfontplooiing wat soms ten koste gaat van de relatieve positie van anderen. In onze maatschappij gaat dit altijd gepaard met conflicten tussen individuen die zodoende van elkaar verwijdert raken en er zo voor zorgen dat de samenleving desintegreert. Om nu de gemeenschap in stand te houden dienen er mechanismen aanwezig te zijn om de individuen bijeen te houden. De nationale staat die een eigen nationale cultuur vertegenwoordigt en oplegt is hiervoor historisch gezien de best geschikte vorm gebleken. Integratie en desintegratie zijn eeuwigdurende processen en zo zal er in het jaar 2525 nog steeds ‘integratie’ zijn, ook al zouden alle verschillende etnische groepen samengesmolten zijn tot een ‘nieuwe ideale linksmens’.

Het feit dat integratie een eeuwigdurend proces is en geen vaststaand punt heeft grote consequenties voor individuen in Nederland. Door buitenlanders te bevoordelen worden autochtonen automatisch benadeeld. Aangezien de competitie in Nederland op individualistische basis geschiedt, zullen autochtone individuen die toevallig niet tot de happy few van de elite behoren in hun kansen worden beperkt en zo genoegen moeten nemen met een maatschappelijk ondergeschikte positie. De kansen van autochtonen worden dan opgeofferd om allochtonen die kansen te geven. Het is daarbij niet zo dat we simpelweg de taart groter kunnen maken waarmee deze problemen worden opgelost. Nederland heeft net als elke moderne samenleving een hiërarchie waarbij de top betere overlevingskansen biedt dan de onderkant van de samenleving. Een gezin stichten en kinderen opvoeden vergt namelijk een stabiele, goede sociale positie. De wanhoop en chaos van gebroken gezinnen laat zien wat er gebeurt wanneer mensen maatschappelijk onderop komen te staan. Dit betekent dus ook dat het van belang is om een goede positie te krijgen in de samenleving als je wilt overleven. Door oneerlijke concurrentie, ingegeven door ‘integratie’, komen de overlevingskansen van gewone Nederlanders onder druk te staan. Hierbij komt ook nog dat links het sluiten van de grenzen voor nieuwe immigranten probeert te verhinderen; open grenzen zijn in het linkse wereldbeeld een noodzaak en een gegeven van de moderne tijd (als dat zo zou zijn dan hoeft links zich ook niet druk te maken over het inperken van immigratie want dit is dan onmogelijk). Aangezien elke nieuwkomer geholpen dient te worden om te integreren in de Nederlandse samenleving betekend dit een systeem van Apartheid ten nadele van Nederlanders dat uiteindelijk een vervanging van de oorspronkelijke Nederlandse bevolking tot gevolg zal hebben. Integratie is zo te vergelijken met een neutronenbom die de structuren intact laat maar de mensen daarin vernietigd.

Wanneer we de Nederlandse bevolking niet wensen op te offeren aan een bewust verkeerd geïnterpreteerd abstract ideaal dan dient integratie te geschieden op een individualistische manier. Hierbij wordt dan geen onderscheidt gemaakt tussen autochtonen en allochtonen. Het is weliswaar zo dat autochtonen een voordeel hebben, omdat ze onderdeel zijn van de Nederlandse cultuur, maar dit is geen argument om allochtonen te bevoordelen of om de cultuur te veranderen. Immigranten zijn namelijk naar Nederland gekomen omdat ze hier betere levenskansen zagen in vergelijking met hun thuisland. Het is een redelijke eis dat als je naar een ander land migreert om een nieuw leven op te bouwen dat je dan tevens gaat leven volgens de nieuwe mores die daar gelden. Door extra hard te werken en de nieuwe cultuur aan te nemen krijgt de immigrant vanzelf de voordelen die er verbonden zijn aan deelname in de Nederlandse cultuur. Vasthouden aan de eigen cultuur is dan vooral een wil tot macht om zo een toppositie in Nederland te krijgen zonder dat je er veel voor hoeft te doen.

De immigrant maakt een keuze voor Nederland, maar als men zich hier niet thuis voelt dan is de snelste en beste oplossing om naar het land te gaan waar die gewenste identiteit wel heerst. Volgens de linkse logica is migratie een gegeven en het zou dan ook geen probleem moeten zijn voor allochtonen om overal ter wereld naartoe te gaan en daar hun leven op te bouwen. Een fundamentalistische moslim die het liefst de Sharia in Nederland wil invoeren is dan ook volledig vrij om, nadat hij zijn maandelijkse uitkering heeft ontvangen, de eerste vlucht naar Saoedi Arabië te nemen en daar in de woestijn te gaan leven volgens de principes van de Islam.

Als we uitgaan van het feit dat de cultuur van grote invloed is op het succes van een samenleving dan is het zeer de vraag of we er verstandig aan doen de Nederlandse cultuur te vervangen door de culturen van landen waar de ontwikkeling eeuwen heeft stilgestaan. Hierbij is het tevens zo dat er geen buitenlanders nodig zijn om de Nederlandse cultuur aan te passen. Volgens de linkse logica kan de Albert Heijn bijvoorbeeld enkel macaroni verkopen als er een grote gemeenschap Italianen in Nederland woont. Zonder buitenlanders aten we nu allemaal boerenkool, waarbij wordt vergeten dat aardappels oorspronkelijk uit Zuid Amerika komen. Volgens de linkse logica zouden we dan ook een groep Peruanen moeten importeren voordat we boerenkool kunnen eten. Een dergelijke linkse drogreden wordt enkel gebruikt om de Nederlandse cultuur te ondermijnen en is het gevolg van een weg-met-ons mentaliteit die helaas nog steeds heerst bij een groot deel van links. Vanzelfsprekend kunnen we van andere landen en culturen iets leren maar dat betekent niet dat de volledige Nederlandse cultuur overboord moet worden gegooid.

Extreem rechts wordt vaak geassocieerd met het idee dat er duidelijk definieerbare volken bestaan en er zoiets is als raszuiverheid. Het linkse wereldbeeld heeft vergelijkbare standpunten over een vermeende zuiverheid die door migratie zou verdwijnen. De Nederlandse cultuur, bevolking en samenleving gaan in het linkse fatalistische wereldbeeld sowieso ten onder omdat migratie een gegeven is en er nu eenmaal personen uit andere landen in Nederland zijn komen wonen. Het is echter geen gevaar voor de overleving van de Nederlandse bevolking als er individuele immigratie is. Er is pas een gevaar als er massa-immigratie is, want gekoppeld aan ‘integratie’ is er dan een reële kans dat de Nederlandse bevolking wordt vervangen door nieuwkomers. Het gaat niet om het behouden van een ingebeelde zuiverheid maar om overleving. Wat mensen bezighoudt die ageren tegen buitenlanders is niet de vraag of hun zoon of dochter thuiskomt met een persoon van buitenlandse afkomst en zo een gezin stichten, maar dat hun zoon of dochter niet meer thuiskomt en/of geen gezin kan stichten. Racisme komt enkel naar voren wanneer mensen het gevoel hebben dat hun overleving in gevaar komt doordat een concurrerende groep hen het leven onmogelijk maakt.