Fragment
-De moed zonk me in mijn schoenen. Daar had ik niet op gerekend. Ik moest nu een keuze maken.
-Ik probeerde hem aan te moedigen om wat sneller te gaan.”Kom op joh, je kan het!” Hij kreunde en steunde dan nog harder.
-Ontroerd en tevens opgelucht zat ik tegenover hem. Op dat moment wist ik weer waarom hij de man van mijn leven was.
-Weer terug naar zijn uitgangspunt kijkt hij mijn kant op en volgens mij knikt hij even. Hij heeft een goed besluit genomen. Ik ben geen gevaar voor hem.
-Zo genoot ik toch nog van mijn verjaardag. Thuis heeft niemand daar iets van gemerkt, zij waren veel te druk met feestvieren.
Zomaar een paar zinnen uit de 40 verhalen, die als lava uit mijn pen stroomden. Mijn kijk op gebeurtenissen.
×