niet beschikbaar
De opvoedkundige genialiteit van het gezin zie je vooral aan de keuze van de medewerkers die het betrekt in het opvoedingswerk met de kinderen. Het wekt niet weinig verbazing te moeten zien hoe tegenwoordig bijna alle gezinnen, na jarenlang hun kinderen precieze basisideeën meegegeven te hebben, zich er niet om bekommeren of zij die in de puberteit zullen kunnen verifiëren. Zo laat men – met een gebrek aan besef dat misschien niet schuldig maar daarom niet minder rampzalig is – toe dat de “neutrale” en secularistische school ongestoord zijn meesterwerk van verwoesting en vervreemding in het bewustzijn van de kinderen verricht.
In het educatieve moment van de adolescentie, de ‘leeftijd van de verificatie’, zijn de grote methodologische lijnen waaraan men zich moet houden, de volgende: de precieze bepaling van een hypothese van een totale betekenis van de werkelijkheid (het aanbieden van de ‘traditie’), noodzakelijke voorwaarde voor zekerheid bij de puber; de aanwezigheid van een precieze en reële autoriteit, ‘plaats’ van de hypothese, voorwaarde voor coherentie in het opvoedingsfenomeen; de uitdaging van de jongere tot een persoonlijk engagement om de hypothese te verifiëren in zijn hele ervaring, enige voorwaarde voor een werkelijke overtuiging; de aanvaarding van het groeiende, evenwichtige risico van de zelfstandige vergelijking van de hypothese met de werkelijkheid in het bewustzijn van de jongere, enige voorwaarde voor een rijping van zijn vrijheid.
×