Samenvatting
'Het was zo erg, dat het niet gebeurd kan zijn. Dat zinnetje hield mij boven water in de eerste weken dat ik thuis was na ruim twee maanden gestrekt in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, waar ik drie zware operaties had ondergaan en de chirurg zei dat het kantje boord was geweest.' Eenmaal thuis valt de kersverse beperktheid zwaar tegen. Moedeloosheid slaat toe als een vuistslag in een fluwelen kussen. De gedachte nooit meer over de Gooische Hei te zwerven, naar Texel te gaan of een hondje te hebben, valt bijna niet te verwerken. Het antwoord op het doodongelukkig zijn, is terug in de tijd te gaan en te dansen met haar broer in het St. Vitusgebouw te Bussum. Of nagenieten van de vele huisdieren in haar leven. Want er is geen keus. Zodra ze zich laat meevoeren door melancholie en droefheid is ze verloren... Dus dwingt ze zichzelf anders in het leven te staan. Met behulp van kleine wonderen die het leven naast grote rampen ook te bieden heeft. In Het onbesproken beeld gaat Helen Knopper in op hoe het ervoor was. En daarna, in haar nu tijdloos geworden bestaan. In 2016 verraste Helen Knopper (1934) bijna twee decennia na haar vorige boek met haar twintigste titel Het loopt het ademt het leeft, een biografie van een vriendschap. De roman werd meteen genomineerd voor de Halewijnprijs 2016 en de Reinaerttrofee 2016. In 2018 verscheen van Helen Knopper opnieuw Een onfatsoenlijk afscheid (oorspronkelijke uitgave 1977), een psychologische roman over een vader-dochterrelatie en de zoektocht van de dochter naar wie haar vader was. Een ontroerende roman van onmiskenbaar literaire kwaliteit door de directe en sobere taal. Naar aanleiding van haar ziekbed begin 2017 schrijft ze in 2018 haar nieuwe roman Het onbesproken beeld. Momenteel legt ze de laatste hand aan een essayboek Het brandende huis, een pleitrede voor het behoud van een geestelijk gezond milieu als een noodzakelijk goed, dat al vóór haar ziekbed in de steigers stond.
Thuiswinkel Waarborg