Samenvatting
Fernando Savater [*1947] is hoogleraar filosofie aan de Universiteit van Madrid en een van de meest gelezen filosofen van onze tijd. Hij verwierf grote faam met talrijke internationale bestsellers over de actualiteit van de aloude levensvragen in de moderne wereld, zoals «Politiek nu!», «Het avontuur filosofie», «Grondslagen van de ethiek» en «De vragen van het leven». In «Het goede leven» gaat hij een dialoog aan met zijn bijna volwassen zoon over misschien wel de belangrijkste van die levensvragen: wat is goed en wat is fout? Op speelse maar tot nadenken stemmende wijze komen zo de ethische dilemma’s aan de orde waarmee ieder mens te maken krijgt. Wat is «ethiek»? Hoe bezorg je jezelf een «goed» leven? Wat is de relatie tussen vrijheid en verantwoordelijkheid? Kun je zomaar zelf doen wat je wilt? Waarom zou je rekening houden met andere mensen? Waarop moet je letten bij het maken van belangrijke keuzes in je leven? Kunnen we vrijheid bereiken zonder anderen van hun waardigheid te beroven? En: hoe slagen we voor de leerschool van het leven? Bij het behandelen van deze vragen put Savater vrijelijk uit de bronnen van de westerse traditie: de Bijbel, Aristoteles, Spinoza, Martin Buber, Bertrand Russell, Erich Fromm, maar even gemakkelijk Orson Welles, Shakespeare en Pinokkio. En steeds stelt hij daarbij de vraag: «Wat hebben wij, hier en nu, voor ons eigen leven, aan de ideeën van deze denkers?» Savater beschouwt in zijn boek ethiek als praktische levenskunst, die veel meer te maken heeft met zuivere levensvreugde dan met een strenge moraal, veel meer met zelf kiezen dan met anderen iets verbieden. Door de heldere stijl, de trefzekere voorbeelden en de toepasselijke citaten uit de wereldliteratuur is dit boek ideaal voor zowel het onderwijs als voor een ieder die geïnteresseerd is in ethiek op een werkelijk menselijke maat. «Door zijn aanstekelijke stijl geeft Fernando Savater lessen in filosofie waar een mens uitermate vrolijk van wordt.» – NRC Handelsblad – «Briljant! Verdient het enorme succes ten volle.» – La Repubblica –
Thuiswinkel Waarborg