Fragment
Talloze keren ben ik – zoals zo vele Heemskerkers – naar het duingebied gefietst via de duiningang Kraaiennest. De vraag die zich hier vroeg of laat opdringt is: Kraaiennest, wat is dat voor een naam? Het zal vast wel iets te maken hebben met de aanwezigheid van kraaien. Of zit het toch anders?
Het Kraaiennest was toevallig het eerste onderwerp dat mij te binnen schoot toen ik het plan opvatte om een boek te maken over de duinen van Heemskerk en omstreken. Ruim genomen: van de Zeestraat in Wijk aan Zee tot de Zeeweg in Castricum. Soms nog een stapje verder en af en toe een blik op het strand.
De vraag over de veldnaam Kraaiennest staat aan de basis van het boek dat u in handen hebt. Er zijn veel meer vragen waar u als fietser of wandelaar tegen aan loopt. Waar komen die eigenaardige driehoekstenen vandaan? Wat zijn dat voor luidruchtige vogels in het waterwingebied? Hoe zit het eigenlijk met die waterwinning? Hoe hoog is de Papenberg? Waarom worden er ’s winters zo veel naaldbomen gekapt? Waar zijn de konijnen gebleven? Ga zo maar door.
Natuurlijk besteed ik aandacht aan de Kruisberg, het stralende middelpunt en ook Heemskerks hoogste punt. Ook wel genoemd het Kruisbergmassief. De duintop behoort tot de grootste en naar verluidt mooiste paraboolduinen van Europa. De bekende en geliefde Kruisberg bevindt zich centraal in het duin op een kruispunt van wegen. U komt er bij een rondgang vrijwel altijd vanzelf langs, of u moet er overheen op uw weg van en naar het Kruisbergstrand.
Kriskras fiets en loop ik door de natuur. Ik stuit daarbij op bijzondere planten of dieren. Er zijn allerlei bezienswaardigheden, adembenemende uitzichten en bebouwing. Te denken valt ook aan de waterwinkanalen, de nachtegalenconcerten, de oorlogsbunkers en de vogeltrek. Op oude en nieuwe kaarten zie ik raadselachtige veldnamen. Zo komen er ruim 350 onderwerpen aan de orde. Alfabetisch gerangschikt: van aalscholverkolonie tot en met zweefvliegclub.
Bij het schrijven heb ik geput uit de vele tientallen artikelen die ik vanaf medio jaren ’80 als verslaggever van Dagblad Kennemerland over het duin heb geschreven. In die stukken stonden tal van
leuke wetenwaardigheden, al zeg ik het zelf. Mij overigens doorgaans
aangereikt door een behulpzame boswachter, natuurkenner of streekhistoricus.
Een krant is een vluchtig medium. Een krant verdwijnt al snel in de spreekwoordelijke kattenbak. Een goede reden om de informatie in mijn artikelen als het ware te recyclen en zo te ontrukken aan de vergetelheid. Met de bedoeling uw kennis over het plaatselijke duingebied op te frissen of iets te vergroten. Want des te meer kunt u van dit kwetsbare, gevarieerde en prachtige gebied genieten, niet waar?
×