Fragment

Marjan maakte een aantal aantekeningen en toen ze tegen zeven uur alles hadden doorgenomen, stond Gerard op. ‘Lukt het je om het verslag vanavond nog aan te passen en naar mij te e-mailen? Dan kan ik het doorsturen naar Amerika.’
Hij gaf Marjan een omhelzing en bedankte haar. Op het moment dat hij de deur uitliep, voelde Marjan haar telefoon trillen. Ze keek op het schermpje. Bas had haar een paar keer proberen te bellen en daarna een berichtje gestuurd: Waar blijf je?
‘Oh, verdorie,’ zei ze tegen Theo, ‘ik ben helemaal vergeten om Bas te bellen.’ Ze zuchtte. ‘Nou, ik heb weer wat uit te leggen thuis, geloof ik.’
‘Gaat het niet goed tussen jullie?’ vroeg Theo.
Marjan haalde haar schouders op. ‘Ach, weet je, Bas vindt het gewoon moeilijk om te begrijpen wat ik hier bij De Cirkel doe. Ik heb het inderdaad druk met alle activiteiten, maar hij was het er zelf mee eens dat ik mijn leven een zinvollere invulling zou geven. Maar de laatste tijd hebben we er steeds vaker discussies over.’
Theo keek haar aan. ‘Ja, dat hoor ik vaker van andere leden. Het is voor buitenstaanders, zelfs als dat je eigen partner is, heel moeilijk te begrijpen dat je bij De Cirkel je geluk en je levensvervulling vindt. Het wil niet zeggen dat je partner daar jaloers op is, maar het kan moeilijk voor hem zijn om te accepteren dat jij bepaalde definitieve keuzes hebt gemaakt.’
Marjan knikte. ‘Ja, je beschrijft het wel goed. Zo is het inderdaad bij ons ook.’
‘Je herinnert je vast nog wel dat Gerard bij de introductie-bijeenkomst heeft gezegd dat de weg naar geluk niet altijd zonder obstakels zal zijn,’ ging Theo verder. ‘Waar jij nu tegen aanloopt is zo’n obstakel.’
Hij zweeg even en keek Marjan aan. ‘Soms verdwijnt dan ook de intimiteit tussen de partners.’ Hij bleef haar aankijken en Marjan had het gevoel dat hij een reactie van haar verwachtte. Ze voelde zich er wat ongemakkelijk door, hoewel ze herkende wat Theo bedoelde.
Door alle drukte besteedden ze steeds minder tijd aan en met elkaar. Ze haalde haar schouders op. ‘We komen er wel uit.’
Theo schudde zijn hoofd. ‘Nee, Marjan, dat is te gemakkelijk gedacht. Je weet ook dat we hier bij De Cirkel aandacht geven aan elkaar. We helpen elkaar waar en wanneer dat nodig is. Ook dat is iets wat Gerard in het begin al heeft gezegd.’
Marjan knikte. ‘Ja, dat herinner ik me nog wel.’
‘En we vormen een familie.’
Marjan glimlachte. ‘Dat is fijn om te horen, maar ik ben gewend om zelf mijn problemen op te lossen.’
‘Dat begrijp ik. Je bent een zelfstandige en slimme vrouw, maar in dit geval… Weet je wat? Als jij nu snel naar huis gaat, dan loop ik naar Gerard om hem te vragen of hij deze week tijd voor jou kan vrijmaken voor een persoonlijke healingsessie. Je zult zien dat zo’n gesprek samen met de energie van Gerard jou enorm goed zal doen.’
‘Dat is geweldig, Theo. Wil je dat echt voor me doen?’ Marjan voelde de warmte en blijdschap die ze al eerder had ervaren bij het idee dat ze een persoonlijke sessie met Gerard mocht meemaken.
‘Natuurlijk doe ik dat voor je. Ga maar gauw nu.’
‘Heel erg bedankt. Ik waardeer dat echt.’ ×