Fragment
De stilte was intens, slechts doorbroken door het gezoem van insecten. De jonge vrouw, gezeten op een rotspunt, staarde bewegingsloos in de verte, de lichtgrijze ogen in haar gebruinde gezicht, half dichtgeknepen tegen de felle zon, ondanks de strohoed met de gebloemde band die haar gezicht deels in de schaduw hield. De grote hoed kon echter het halflange, diepglanzende donkere haar niet helemaal verhullen. Ze leek niet ouder dan een jaar of drieëntwintig, zoals ze daar zat, met haar armen om haar opgetrokken, bruine benen geslagen.
Op de grond, naast haar rugzak, lag een flesje water en een broodje.... onaangeroerd.
Het was alsof ze compleet vergeten was, waar ze was…..ze voelde hoe haar aandacht als een magneet werd weggetrokken….er was iets, iets, een soort van verre, verre herinnering….een soort van herkenning…..maar dat kon onmogelijk…..
Ze stond op en als in trance begon ze aan de afdaling……
Niet wetend dat dit pad de koers van haar leven zou gaan bepalen….
×