Samenvatting
Germaine Richier (1904-1959) was een van de belangrijkste Europese beeldhouwers van vlak na de Tweede Wereldoorlog. In haar werk komen de dreiging en onrust van die tijd op indringende wijze tot uiting. Het ruwe, bekraste en aangevreten oppervlak van haar sculpturen, half mens en half dier, getuigt van een existentiële angst. Van grote invloed op de kunst van Richier was haar jeugd in de natuur van de Provence. In haar eigen tijd was zij een bekende naam voor het Nederlandse publiek, maar na haar voortijdige dood in 1959 waren haar sculpturen hier slechts zelden te zien. Dit boek is de eerste grote monografie over Richier in het Nederlands en biedt zestig jaar na haar overlijden de lezer de mogelijkheid om haar even boeiende als verontrustende werk te herontdekken.