Samenvatting
De tweede wereldoorlog woedde volop in Europa. De gruwel, die deze oorlog meebracht nam elke dag toe. In het oosten naderde het Rode leger met rasse schreden. Carl Hillmer streed in het Duitse Leger aan het Oostfront. Zijn gezin, Vera en hun twee dochtertjes verbleven in een stadje in Polen in de provincie Pozen. In januari 1945 was de bedreiging niet meer tegen te houden en Vera moest snel een beslissing nemen. Kort daarna verlieten zij hun woning met niets dan een klein valiesje in de hand. Plots behoorde hun leven ginder tot het verleden. Vera trachtte met haar kinderen, zoals ontelbare anderen in die dagen, kost wat kost, naar hun thuisland terug te keren.
Het werd een vlucht naar westen in deze barre winter van 1945, waar heel wat hindernissen, honger en kou veel moed en uithoudingsvermogen vergden van Vera en haar twee kinderen. De aantekeningen in dit boek zijn gedeeltelijk autobiografisch. Zij getuigen van de nooit nalatende wilskracht van deze jonge vrouw om haar kinderen en zichzelf in veiligheid te brengen. Het verhaal is gebaseerd op de herinneringen van de schrijfster aan haar kinderjaren.