Fragment
Achtergronden van zelfdoding
Mensen hebben behoefte aan een logische, begrijpelijke wereld. Na rampen, en vooral na onverwachte, onvoorspelbare gebeurtenissen, zoeken overlevenden naar een verklaring.
Mensen staan op een bepaalde wijze in het leven en zijn op zoek naar de zin van het eigen leven. Het zoeken en beleven van zin wordt mede bepaald door het psychisch functioneren van mensen. Als de zin van het leven zoek is, kan het leven als ondraaglijk en uitzichtloos worden ervaren, met mogelijke zelfdoding als gevolg.
Deze dramatische gebeurtenis is een onuitputtelijke bron van verontrusting en fascinatie voor de nabestaanden. Nabestaanden vragen zich vaak af wat mensen beweegt om zichzelf van het leven te beroven. Ze kunnen zich hier nauwelijks een voorstelling van maken.
Het vinden van een antwoord zal nooit helemaal lukken maar wanneer een nabestaande begrijpt wat de mogelijke achtergrond en de mogelijke oorzaken van de zelfdoding kunnen zijn, kan dit enige verlichting geven in het rouwproces en het verloop van de rouw bespoedigen.
‘Ik blijf me steeds afvragen waarom hij zichzelf van het leven beroofde. Hij had er toch met mij over kunnen praten, dan hadden we een oplossing kunnen vinden.’
Nabestaande
Over het algemeen wordt zelfdoding niet uitgelokt door een plots optredende gebeurtenis. Vaak is het een opeenstapeling van gebeurtenissen die voor een deel veroorzaakt worden door langer durende achterliggende problemen. Mensen plegen zelfdoding of ondernemen deze handeling wanneer zij in ernstige emotionele problemen verkeren of wanneer er tijdens een emotionele crisis sprake is van zeer negatieve verwachtingen over de toekomst. De toekomst wordt beschouwd als uitzichtloos, als even ellendig als het huidige bestaan, zo niet erger.
Enkele citaten van Nabestaanden uit het Boek geen Antwoord meer:
“Een vriend pleegde suïcide nadat zijn broer tien maanden geleden overleden was. Hij verhing zich omdat hij waarschijnlijk niet aankon dat zijn broer er niet meer was. Ze waren namelijk twee handen op één buik. Waarom hij het precies gedaan heeft weten we tot op vandaag de dag niet”.
Nabestaande
“Mijn vader leedt al langere tijd aan depressies. Telkens werd hij opgenomen in een Psychiatrische instelling. Toen hij weer naar huis mocht sloeg het noodlot toe. Waar we altijd al bang voor geweest waren, gebeurde. Hij sloeg de hand aan zichzelf”
Nabestaande
Gedicht
Een moment
Als er toch eens een moment kon bestaan, dat ik
heel, maar dan ook heel even, met jou kon praten
Heel even, een minuut maar langer meer misschien
Dan zou ik tegen jou zeggen dat ik van jou houd
Zachtjes zou ik dat in jouw oor fluisteren, en nog
meer misschien
Stiekem praat ik toch tegen jou, ook al ben je hier
niet meer lijfelijk aanwezig
En eigenlijk zeg ik alles, omdat ik je niet los kan
laten
Nu nog even wil ik dat doen, nog even…...
En later zal ik je moeten loslaten
Ik mis je een heleboel
×
Thuiswinkel Waarborg