Fragment

Taal bestaat uit codes die volwassenen aan kinderen doorgeven
De code, ofwel codering die de stem in ons hoofd gebruikt, is de taal. Zo loopt een moeder met haar kleine kind door het park. ‘Kijk’ zegt ze ‘dat is gras’. Wanneer ze weer door het park loopt en het kind roept gras, dan is de moeder blij verrast. Ze heeft een code doorgegeven.
Zo hebben we elk voorwerp en situatie gecodeerd en elke keer stellen de taalpuristen de taal enigszins bij. Iets wat in dit kader niet alleen wenselijk is, maar ook bijdraagt aan een verdere ontwikkeling van de mens. We denken in taal. Benoemen is ordenen en alles wat is benoemd, is herkenbaar en overdraagbaar. Vroeger was iemand gewoon gek of krankzinnig. Tegenwoordig zijn daar talloze benamingen voor. Het goed benoemen geeft de mogelijkheid iets beter uit te leggen en er daardoor gerichter mee om te gaan.

Naast het aanleren van de codes om alles te benoemen, gras, boom, eten, leren volwassenen hun kinderen ook hun manier van denken. Net als onze ouder(s) en hun voorouders dat deden.
Het kind ziet en hoort de verwachtingen van de ouders en leert ook verwachtingen te hebben. Het kind hoort en ziet de teleurstellingen van de ouders en leert ook teleurstellingen te hebben. Teleurstellingen zijn de prijs van de verwachting. Daarmee zijn niet alleen de codes doorgegeven, maar ook het denkpatroon, het gebruik van de codes.

De mensen in onze omgeving leerden ons ook hoe zij omgingen met situaties. Met problemen. Met elkaar. We hoorden hun dromen, hun manier van communiceren. De tijd van waarden en normen trad aan. Dit was goed en dat was fout. Voor het kind de tijd van leren. En omdat iedereen zo denkt wordt deze manier van denken als normaal gezien. Immers, normaal is de grootste groep, is een uitspraak.
De volwassenen op hun beurt hadden hun manier van denken weer geleerd van hun ouders en omgeving en als we in de geschiedenis duiken, zien we ook in de oude geschriften dezelfde manier van denken. De angsten, de teleurstellingen, de hoop, de mislukkingen en de vele vragen.
Onze manier van denken hoort bij de mens, is dan ook een uitspraak die meer zegt van de ontwikkeling van de mens dan van de werkelijkheid. Je zag en hoorde als kind hoe een volwassene reageerde op tegenslag of juist een meevaller. Nu reageer je misschien op dezelfde manier. Je hebt geleerd hoe te reageren. Er lijkt hier bijna geen keuze.

Bij tegenslag word je misschien als vanzelf weer het slachtoffer en dat doe je met gedachten. Maar misschien reageer je heel anders. Word je kwaad, of heel druk. Misschien word je onverschillig en misschien lach je het wel weg.
De angsten over de toekomst heb je misschien bij je ouders gezien. De angst voor de toekomst kan ook bij jou de kop opsteken. Hetzelfde geldt voor de verwerking van gebeurtenissen uit het verleden.
Zo maar een paar elementen die aangeven dat wij hetzelfde reageren als onze ouders, alleen de situaties veranderen. De overeenkomst met jouw manier van denken zit namelijk in het gebruik van bepaalde gedachten, zes kerngedachten, aangeleerd door de mensen in jouw jeugd. Tussen al de uitspraken die jij als klein kind hoorde zaten die zes soorten gedachten, zes kerngedachten, die jij ook aanleerde.
Misschien herken je het dat je ooit vals werd beschuldigd. Dat was het gevolg van een denkproces van de volwassene wat eindigde in de conclusie dat jij de schuldige was. Het kon voor degene die jou beschuldigde de enige mogelijkheid zijn. Hij of zij wist het niet, maar zei het wel te weten. Een manier van denken in de vorm van: het kan niet anders zijn dan. Verwarrend voor een kind wat onschuldig was. Een verwarring die verder werd gevoed. Iets van school wat je moest leren en maar niet begreep. ‘Dat kan je best, als jij je best maar doet’. Zij wisten dat niet, maar zeiden het wel te weten. En je kan je later ook nog schuldig voelen omdat je niet aan de verwachtingen voldeed.

Je zag en hoorde hoe de volwassenen zich verheugden op iets wat in de toekomst ging gebeuren. Gesprekken over een vakantie, een weekendje weg, een promotie en misschien de hoofdprijs in een loterij. Soms en misschien wel dikwijls zag en hoorde je ook de teleurstellingen. Het leed wat je ouder(s) overkwam.
Hoe het zeker weten dat de vakantie een topper zou worden, dat weekend iets was om naar uit te kijken en de baan of promotie een leuke toekomst aankondigde die heel anders uitpakte.
Later, toen het zover was, viel de vakantie heel erg tegen, of ging het weekend niet door of de baan was een mislukking. Al die teleurstellingen die verwerkt moesten worden. Dit of andere voorbeelden hebben ook jou gevormd. Dat lijkt dan het leven en daar moet je het mee doen.
Volwassenen hoorde je zekerheden hebben over dat iemand dat nooit zou doen. Op die manier werd de verwarring erin gebracht. Zij wisten schijnbaar dingen die jij niet wist.
Fantasieën over de toekomst hoorde je. Fantasieën die vaak beginnen met woorden zoals: stel dat, misschien en als. Stel dat iets bijvoorbeeld niet doorging. Het kon de sfeer totaal verzieken.
Het kon ook een andere richting opgaan. Als ik meer ga verdienen dan gaan we op vakantie naar……. Dat kon de sfeer juist leuk maken.
Later overkomt jou iets en voor je het weet komt dezelfde denktrant. Het kan niet anders dan, denk je dan. Zo heb je dat geleerd.
Gedachtenanalyse
Gedachtenanalyse is een methodiek om vanuit de werkelijkheid en vanuit jezelf te denken, degene die je eigenlijk bent. Naast piekeren, stress, burn-out, onzekerheid, verlegenheid, wat met deze methodiek wordt benaderd als ontwikkelingsvraagstukken, kom je erachter dat er in de manier van denken aangeleerde fouten zitten die daar alles mee te maken hebben.
Het effect is waarneembaar als het over een toekomstige situatie gaat. De angst voor iets in de toekomst, is wat iemand zelf bedenkt. Op dat moment is de situatie nog geen werkelijkheid, maar het wordt wel zo ervaren en gevoeld. Angst voor hoe een ander zou kunnen reageren, angst voor wat er zou kunnen gebeuren. Het bleek voor veel mensen een groot deel van hun leven te beheersen. Zonder dat zij daar iets aan konden doen.

De gedachtepatronen van spanningen, piekeren, zorgen maken, stress en burn-out worden in deze zelftraining vanuit deze invalshoek beschreven.
Voorkomen dat het je overkomt, of verminderen als je er last van hebt, kun je door de gedachteprocessen die hiertoe leiden bij het begin te stoppen. Te stoppen door de herkenning van een kerngedachte. ×