Fragment
“Heee kom op Belly, dansen meid.”
Een van hen kwam naar voren en duwde een tientje in haar bh.
”Laat eens wat zien, “ grijnsde hij.
Juist toen Belly al dansende de bandjes van haar bh wilde laten zakken , voelde ze hoe een sterke hand haar arm vasthield.
Ze wilde zich omdraaien om te zien wie dit deed, maar het lukte haar niet.
Met zijn andere hand hield de man haar twee briefjes van honderd voor de ogen. “Hier , ik denk dat je nu genoeg verdiend hebt voor vanavond. “
Hij liet haar los, zodat ze zich kon omdraaien. “Klaas”, stamelde ze.
“Schiet op en kleed je aan, je gaat met mij mee. “ zei hij.
“Dat gaat zo maar niet , ze moet tot half twee vannacht dansen.” zei Louis die alles had gadegeslagen.
Klaas liep langzaam naar de bar, haalde zijn portefeuille te voorschijn en smeet een honderdje voor Louis neer terwijl hij zei; “ Dit moet je schade wel kunnen dekken en als je perse wilt dat er iemand bij die paal gaat staan dansen trek je zelf maar een string aan.”
Louis graaide het honderdje van de bar streek het glad en borg het zorgvuldig in zijn kassa.
“Ik zeg niks meer hoor, alleen....” en toen keek hij Belly aan.
“Je moet me dit niet te vaak flikken, anders ben je je baan kwijt.”
Belly haalde zenuwachtig haar schouders op.
“Dan houdt je je baan toch, “ antwoordde Klaas voor Belly.
“Ho, ho, ik leef hier wel van zeg en ik woon hier ook ,” haastte Belly zich te zeggen.
“Je hoort het , bink.” grijnsde Louis.
“Alles wat ik hoor, is dat jij haar in je macht hebt .
Kom Belly, je kunt kiezen , of je gaat nu met mij mee, of je blijft hier en ziet me nooit meer terug. “
Het duizelde Belly, ze stond daar half naakt voor de twee mannen, had al de nodige drankjes op en wist zich niet goed raad met de situatie.
×
Thuiswinkel Waarborg