Fragment
‘Dus jij bent Eva?’zegt hij.
‘Ja!’antwoord ik.‘En jij bent Calix?Dat hoorde ik net van Selime.’
‘Klopt helemaal,’ zegt hij met een vriendelijke glimlach.
‘Waar ben je mee bezig?’ vraag ik hem.
‘Schilderen,’ zegt hij,‘zie je de kleuren, hoe ze in elkaar overlopen, hoe ze bij elkaar passen?’
Opeens pakt Calix mijn hand, en zegt:‘Probeer het maar.’
Het gevoel dat er op dat moment door mij heen ging is bijna hetzelfde als toen ik Selime aanraakte.
En ook hij heeft niets!En hij staat nog!
Wat is hier aan de hand?Hoe kan dit?
‘Eva,’ zegt Calix,‘was het lekker?’
Opeens verschiet mijn gezicht van kleur. Was het lekker? Wat bedoelt hij daarmee?
Ik weet niet welke kant ik op moet kijken en schud zijn hand weg. Ik ren met alles wat ik heb het lokaal uit.
Au! Ik stoot in al mijn verwarring tegen iets aan.
‘Nette dames! Moeten uitkijken waar ze lopen!En hoe ze neervallen,’zegt een jongen met een sarcastisch lachend toontje.
In alle verwarring zie ik een jongen voor mij staan met donker bruin haar,verwaaid om zijn hoofd, maar toch netjes. En donkerbruine ogen waarin je kunt verdrinken.
Met zijn zwarte broek en bruine blouse met totaal verkeerd geknoopte stropdas ziet hij er best stoer en elegant uit.
Met zijn armen uitgerekt tot boven zijn hoofd bekijkt hij mij van top tot teen.
Zijn buik is iets ontbloot, En het rood schiet mij tot achter mijn oren.
×
Thuiswinkel Waarborg