Fragment
Het waarom.
Het waarom is zeer belangrijk voor een autist had ze ergens gelezen. Dat klopt bij haar in ieder geval wel. Als ze het waarom niet kan zien, blijft het in haar hoofd rondspoken en snapt ze het niet. Zelfs als Taavi haar iets appt dat klinkt als een snauw of een afkeuring en ze niet begrijpt waarom dat is, dan blijft het maar in haar bewustzijn hangen. De meeste keren is het gewoon haar hoofd die een afkeuring leest omdat ergens weer haar kinderlijke onzekerheid wordt getriggerd.
Laatst begrepen ze elkaar niet goed en antwoordde ze ontkennend op iets dat hij al een paar keer had gezegd. Ze wist wel wat hij bedoelde maar ze wilde duidelijk maken dat als ze niet zag wat voor invloed het op anderen had, het voor haar moeilijk was om te voelen. En als zij iets niet voelde dan verdween het weer of was het er gewoon niet.
Voordat ze aan haar uitleg toe was, typte hij al geërgerd dat hij het al zo veel keren had uitgelegd. Ze verschoot toen van kleur en haar handen hadden getrild.
Zo out of the blue overviel het haar dat hij zo reageerde en begreep ze er niets van. Het was alsof de wereld weer over haar heen viel met onbegrip. De oude bekende modderstroom van vroeger.
Van Taavi had ze onbegrip helemaal niet verwacht. Ze had de telefoon weggelegd en het had lang geduurd, voordat het rustig in haar werd en ze begreep dat ze elkaar gewoon verkeerd begrepen hadden. De modderstroom van oude gevoelens trok zich terug.
Taavi appte daarna over hoe doodmoe hij was. En toen begreep ze zijn appje dat hij haar gestuurd had helemaal. Ze deelden alles met elkaar en daarom was het ook niet nodig dat ze elkaar spaarden. Eerlijkheid en openheid was zo belangrijk. En dat hij overprikkelt was en op haar afreageerde, was eigenlijk een bewijs dat hij ook helemaal zichzelf was. Op wie had hij dat anders moeten doen? Niet op zijn zakelijke relaties. Dat er nu en dan een oud zeer in haar werd getriggerd dat lag niet aan hem, maar aan haarzelf. En dat gaf haar de mogelijkheid om te kijken wat er nog in haar verstopt en of ze daar nog iets mee moest doen.
Daarom begrijpt ze nu ook dat ze onder invloed van haar autisme helemaal in de paniek schoot, toen ze alleen de woorden ‘ik had nooit een relatie moeten beginnen’ had gelezen. De rest er omheen was toen nooit bij haar binnengekomen. Alleen die woorden stonden levensgroot haar aan te staren vanaf haar telefoon. Het was net alsof de rest in een mist had gezeten.
Het had haar geleerd dat ze eerst moet checken of haar hoofd wel de juiste informatie laat rondcirkelen. En dan ook nog wel een paar keer nakijken, omdat haar hoofd hardnekkig is. Of erg kort door de bocht.
×