Fragment
Wanneer ik begon te beseffen dat er absoluut iets mis was? Op het moment dat mijn man buiten op straat op mij stond te wachten en zijn rechter broekspijp van boven tot onder nat was. We waren samen in de boekhandel geweest. Ik was net aan het afrekenen toen Theo zachtjes tegen mij zei dat hij naar de wc moest. “Als jij alvast naar de auto loopt, haal ik jou wel in.” Hij liep de deur uit en even later ging ook ik naar buiten. Theo stond nog voor de winkel. “Waarom loop je niet door, is er iets aan de hand?” Toen zag ik zijn broek en mijn mond viel open. Achteraf had het niet uitgemaakt of we wel of niet bij de auto waren geweest, Theo kon zijn urine niet meer ophouden. Dit moment is mij bijgebleven als iets onherroepelijks. We zijn naar de Welkoop gereden, hebben daar een werkbroek gekocht en de natte broek verruild voor de nieuwe aankoop. Probleem opgelost. Tenminste, zo dacht ik toen.
×