Fragment
Mijn angst van gisteren blijkt gegrond, de 16 mm. dikke pen van het bovenste roerscharnier had, rechtopstaand, misschien wel honderden jaren oud kunnen worden. Nu hij echter, door het wild heen en weer slaande roerblad, tot buigen gedwongen werd, betekent dit meteen zijn einde. Veel erger nog, betekent het voor ons dat we nu wel in een erg netelige situatie zijn terechtgekomen! Daar waar destijds bij Torres Strait er altijd nog één scharnier functioneerde en we alleen tot Bramble Key een ruwe zee moesten trotseren, laat de zaak zich nu totaal anders aanzien. 1100 mijlen oceaan deining te gaan en beide roerscharnieren stuk. Het ligt niet in mijn aard, evenals in die van Nelly om meteen al bij de pakken neer te gaan zitten. Gelaten ten onder gaan, kom nou!
×