Fragment

Ik was één van die mafkezen die het nodig vond om zijn best te doen tijdens de introductiedag van de koninklijke landmacht, zodat ik uiteindelijk mijn dienstplicht kon vervullen. Ik was net afgewezen op mijn tanden, je gelooft het bijna niet, bij de marine en op de een of andere manier zocht ik naar compensatie.
Kun je het je voorstellen. Alle testen, inclusief de psychologische test, positief afgerond en dan word je afgekeurd op je tanden. Ik had een vergroeide kaak of gebit, ik weet het niet eens meer maar het sloeg helemaal nergens op. Twee dagen lang in dat fijne Amsterdam, waar je niet buiten durft te komen omdat je anders de weg terug niet meer weet. Allemaal macho ventjes om je heen die te veel hormonen of testosteron hebben en zich daar geen raad mee weten. Terwijl ik alleen maar de zee op wilde omdat ik vroeger piratenfilms zo mooi vond op tv. Verder was ik een goed zwemmer en sporter pur sang en dus in uitstekende conditie. De psychologische test vond iedereen het spannendst maar ik als goed Helmonder had daar natuurlijk weinig last van. Ik vreesde eerder voor de meneer die mij die vragen moest gaan stellen. Waarschijnlijk kon hij achteraf zelf een psychologische test aan gaan vragen bij een collega.
Ik slaagde dan ook met vlag en wimpel en hoefde, volgens de beste man, alleen maar even naar de tandarts. Met mijn afspraak voor volledige sanering op zak, ging ik vol goede moed bij de tandarts langs. Een paar uurtjes later zat ik, een desillusie rijker, alweer in de trein.

Een paar weken later lag de uitnodiging voor de keuring van mijn militaire dienstplicht op de mat. Ik wilde eerst nog bellen of ik wel moest komen, aangezien ik een vergroeide kaak had maar besloot om dat toch maar niet te doen. Ik zal ze daar wel eens laten zien wie ik ben, dacht ik bij mezelf. ×