Fragment
Vandaag hebben we het besluit genomen. We gaan “The Pennine Way” lopen. The toughest, most demanding, and most challenging long-distance walk in Britain. Maar dat wisten we op dat moment nog niet...
............
De trein naar Edale, waar de Pennine Way officieel start, is een echte ouderwetse rammelbak. Heerlijk! Na de buitenwijken van Manchester zien we de eerste glooiende heuvels verschijnen. Het station van Edale is geopend in 1894 en bestaat uit een brede stoeprand met daarop een bord met de naam van het dorp. Wij stappen als enige hier uit. Vanaf het station lopen we in een half uurtje naar het hostel. Vanuit de dorpskern is dat al een leuke wandeling om kennis te maken met het landschap. Licht glooiend, door grasland, langs schapen en stenen muurtjes.
In het hostel krijgen we onze kamer toegewezen, gooien daar onze spullen op het stapelbed en gaan terug naar beneden om de laatste resten van het buffet op te eten. Voor £9,- zijn we voorzien van aardappelpuree, doperwten en een stukje kipfilet. Die doperwten zullen we ook nog vaak gaan tegenkomen. Terwijl we bijkomen van alle indrukken van vandaag, besluiten we om op tijd ons stapelbed in te duiken. Het was een enerverende reisdag met een domper door het zoekraken van de rugzak van mijn vriendin. Hopelijk hebben we de spullen binnen twee dagen weer terug.... Welterusten voor nu!
Drie uur later: we liggen in een diepe slaap. Ineens zitten we rechtovereind in ons bed: het brandalarm gaat af!
We reageren beiden instinctief, trekken snel een wandelbroek aan, grissen onze rugzakken mee en lopen snel de gang over, de trap af richting de hoofdingang. De snelste weg het pand uit. Net voor we de trap af zijn, zien we drie mannen bij de brandmeldcentrale staan.
“False alarm, you guys can go back to sleep!”
We halen diep adem en lopen terug naar onze kamer. De adrenaline zit nog in ons lijf, het duurt even voor we weer terug in een diepe slaap vallen...
×
Thuiswinkel Waarborg