Samenvatting
Deze roman begint bij hoofdstuk 60 en telt de minuten af. Boven in de verbouwde, monumentale watertoren werkt psychiater Maryam vragenlijsten af met Xander, om een lang geleden gestelde diagnose te herbevestigen. Wat nu als blijkt dat ik toch géén ADHD heb?, vraagt hij zich af, om vervolgens te besluiten dat hij daar geen andere persoon van wordt. Maar hij heeft het natuurlijk wel. En daarmee is de vraag geboren wat de betekenis ervan is. Xander hekelt de gedachte dat hij nu een ‘patiënt’ is, die ‘behandeling’ nodig heeft. Maar wat is het dan wel? Maryam houdt hem voor dat hij iets unieks doet: voortdurend weerstand vertonen voor zijn eigen vraag: heeft medicatie zin? Ze discussiëren, debatteren, botsen en schrijven hun gedachten in stilte uit. Zo walsen ze samen rondjes rond belangrijke vragen. Wat hier diepte aan geeft is dat Xander en Maryam diep bevriend zijn. Er zit spanning in hun relatie, vriendschap die ook liefde is. Het verhaal van Maryam is dat van een jonge vrouw, die gevangen is tussen twee culturen: geaard in Nederland, gegrond is Syrië, met een vader die de wonden van de oorlog in zich draagt. Haar intelligentie is haar ontsnapping en het is met drie studies op zak dat ze zich bij Xander meldt voor een werkervaringsplaats. Dat markeert de start van hun vriendschap. Claudia, de partner van Xander, voegt hierbij zonder oordeel in. ‘Jullie hebben iets dat wij niet hebben’, zegt ze en ze ziet wat Maryam voor Xander is: een ontdekkingstocht. Samen worden ze deelgenoot van een duistere periode uit Maryam’s leven. Ondertussen raakt Xander bevriend met de wat excentrieke Amin, de vader van Maryam, die de watertoren verbouwt. Halverwege het gesprek tussen Xander en Maryam gebeurt er iets onverwachts. Dit zet hun gesprek op de kop en geeft beeld bij de vraag wat het verschil is tussen leven met ADHD, of erdoor worden geleefd, en of dat een relevante vraag is. De hel, dat zijn niet de anderen. Gaandeweg legt iedereen zijn maskers af en blijft die ene vraag over: wie ben ik?
Deze roman begint bij hoofdstuk 60 en telt de minuten af. Boven in de verbouwde, monumentale watertoren gaat psychiater Maryam de confrontatie aan met Xander die behendig discussieert over zijn diagnose. Wat nu als blijkt dat ik toch géén ADHD heb?, vraagt hij zich af, om vervolgens te besluiten dat hij daar geen andere persoon van wordt. Het verhaal van Maryam is dat van een jonge vrouw, die gevangen is tussen twee culturen: geaard in Nederland, gegrond is Syrië, met een vader die de wonden van de oorlog in zich draagt. Gaandeweg legt iedereen zijn maskers af en blijft die ene vraag over: wie ben ik?
Thuiswinkel Waarborg