Fragment
Zuster Maria stond nog steeds sprakeloos te luisteren.
Haar ogen rolden in haar oogkassen. Strak staarde ze, alsof ze in trance was, naar de groep onder aan de stoep. Als aan de grond genageld kon zij geen woord uitbrengen. Er heerste een gespannen stilte.
Mijn moeder wilde haar smeekbede vervolgen, maar overmand door emoties kon zij geen woord meer uitbrengen en barstte in tranen uit.
“Mammie, no cry.” zei Gloria.
Mijn moeder en Gloria begonnen in elkaars armen te huilen. Terwijl mijn moeder huilend en met schokkende schouders terug liep naar de poort hadden de kinderen zich om haar heen geschaard om haar uit te zwaaien. Ook ik liep mee en zag nog dat ze met haar zakdoek haar tranen droogde. Ze gaf ons nog een kus en veegde nog een extra traantje van haar wangen.
×