Fragment

De uitspraak 'ik heb gevoelens voor jou' typeert natuurkundig de hoedanigheid van de eigenaar van die gevoelens, dus van degene die in eerste instantie van die gevoelens geniet. Als iemand jou vertelt 'ik heb gevoelens voor jou', dan is dat leuk voor hem of haar eigen emotionele toestand, maar jouw eigen leven wordt er niet feitelijk beter door. Niets is namelijk gedaan, ook niet via je wifi abo.
En dan hebben we de dames die met het argument 'ik geef mijzelf aan jou' aankomen om daarmee te zeggen dat hun liefde nogal veel is. Welnu, indien zulk een dame zich ontkleedt en met de benen in hoofdletter V op gestrekte kuiten afwachtend gaat liggen, snakkend naar de benedictie van de potente jonge heer, dan is dat logistiek gezien een positie van ontvangen, dus nemen, en niet geven.
Let wel, dat iets krijgen, nemen of hebben is heel wat anders dan iets doen. Het hebben van gevoelens is niet hetzelfde als het scheppen van gevoelens bij een ander. Dus 'ik heb gevoelens voor jou' heeft niets te maken met 'ik doe iets voor jou'. Degene die met dat lekkere chocolade reep gevoel rondloopt is de geluksvogel, niet degene aan wie het wordt verteld, terwijl die wel een mok chocomel zou lusten.
Als een dame van haar man houdt, laat ze dat dan maar tonen aan de hand van daden, en dan bedoel ik daar geen seks mee. Dat geldt net zo goed voor de man. Praatjes vullen geen gaatjes. Ook niet in bed, hoe je het kent of weert.

======================================================

Wat het internet betreft, voel jij je inderdaad zo vrij? Je geniet van onbeschofte chats, van cyber vrienden en likes, van hete porno en webcam seks met hen die je nimmer in den lijve zult ontmoeten, en ja, het leven is nooit zo vrij geweest. Je voelt je bevrijd van de wetgeving en je vindt de virtuele vrijheid helemaal te gek.
Je deelt in vermeende vrijheid al je privé informatie met commerciële, militaire en overheidsorganisaties door middel van de sociale media speeltuin. En je hebt geen weet van wat er met je vrije input kan en zal worden gedaan.
De virtuele wereld is een collectie van grenzen waarbinnen je de vrijheid hebt om de 'tijd te doden'. Dat is precies de val waarin je je vrijelijk begeeft. Je spendeert je fysieke levenstijd aan de virtuele wereld, waardoor de resterende werkelijke levenstijd alleen maar steeds korter wordt.
De 'tijd doden' heet dat. Zodoende is de persoon een mindere last voor de gemeenschap. In feite wacht de persoon op de ultieme verlossing van enig gebondenheid, verantwoordelijkheid, en op de uiteindelijke verkregen absolute vrijheid: De dood. Wat een waardeloos leven toch.

======================================================

Zo, om maar eens met de deur in huis te vallen: Zij die bidden geloven niet in hun god.
Ja, dat bedoel ik. Hou nou eventjes koest en lees maar gewoon verder. Een beetje anders denken kan echt geen kwaad.
Immers, een gebed is doorgaans een lijst van instructies die moeten worden uitgevoerd door de godheid, of niet soms? Met andere woorden, de persoon vertrouwt er niet op dat diens god zelf op het idee zou komen.
Als een persoon zegt 'ik bid tot mijn god' dan bedoelt deze in feite 'mijn god moet naar mij luisteren want ik heb wat te instrueren', in plaats van 'ik luister naar mijn god'. Elk standaard gebed is zo geconfigureerd. Dus een gebed is het ontkennen van het bestaan van een opperwezen of godheid boven die van de mens. ×