Fragment

'Beng, Krrrrrk...’ klinkt het bij de voordeur.
Beng... Erik schrikt wakker en zit meteen rechtop in zijn bed.
‘Beng, krrrrk, beng... Krrrrrk...’
‘Wie is dat?’ vraagt Erik verdwaasd. ‘Wie is dat?’
Maar er komt geen antwoord. Het is nog vroeg in de ochtend, de zon is net op. Het
is even stil. Erik zit als versteend op zijn bed en ziet lijkbleek. Opnieuw wordt er tegen de deur geramd. Het is geen kloppen, maar een stevige dreun. Erik durft niet overeind te komen en kruipt zoveel mogelijk in de hoek van zijn bed.
‘Bam, krrrk...’
‘Wie is dat?’
Maar er komt geen antwoord. Hij hoort alleen een snerpend en krakend geluid.
De deur rammelt en knarst. Er bonkt iets tegenaan. De scharnieren piepen. Erik trekt zijn benen op, vouwt zijn armen om zijn benen en legt zijn kin op zijn knieën om zich zo klein mogelijk te maken. Hij kruipt ineen en wil het liefst onzichtbaar worden. Hij knijpt zijn ogen stijf dicht. Het blijft lang rustig, tenminste zo voelt dat voor Erik. Mi­ nuten lijken uren. Niets te horen.
Maar dan: ‘Beng!’
Erik kijkt verschrikt en bang op. ‘Wat is dit in godsnaam?’ fluistert Erik in zichzelf. En weer een dreun tegen de deur. De oude deur kraakt in al zijn voegen. Dan is het
angstig stil. En weer dat lange krassende geluid bij de deur, alsof iemand de deur wil openbreken. Het is een dreigend geluid. Erik is beducht voor het ergste.
‘Scheckk, scheckk, scheckkkk...!’
Is dat Jack, vraagt Erik zich af?
Erik komt een klein beetje overeind om door het raam te gluren. De luiken zijn
dicht, maar door een spleet ziet hij Jack zenuwachtig van tak naar tak hippen. ‘Scheck, wiekkk, wiekkk, wiekkk, scheeeckkkk.’
Het lijkt alsof Jack bang is, zo heeft hij hem nog nooit gehoord. Erik heeft dit
gedrag nog niet eerder gezien bij Jack. Hij is onrustig en laat een bijna krijsend geluid horen.
‘Scheckkkk, wiekkk, wiekkk, wiekkk, wiekkk...’
Zijn kop beweegt snel van links naar rechts en dan weer naar beneden.
‘Scheckkkk, wiekkk, wiekkk, wiekkk...’
Erik begrijpt niet wat er aan de hand is. Is het een beest bij de voordeur? Een vos misschien? Een stekelvarken? Nee, deze dieren kunnen nooit zo’n krachtig en zwaar geluid maken. Het is een veel groter dier.
Erik zit nog op zijn bed en kijkt af en toe door het raam. Jack is nog steeds nerveus en zit boven in een boom te kwetteren.
‘Ik moet iets doen, iets doen,’ zegt Erik in zichzelf.
Hij durft niet naar de deur te gaan, al is het nu rustig. Hij heeft geen idee wat er voor de deur staat. Misschien is het al weg. Dan hoeft Erik zich nergens zorgen over te maken en kan hij voorzichtig de deur opendoen. Nee, dat is veel te riskant.
Het is nog een beetje schemerig in de blokhut. Er komt alleen wat zonlicht via de kieren tussen de luiken naar binnen. Kleine stofdeeltjes dansen in het zonlicht. Erik verzamelt al zijn moed en komt van het bed af. Zachtjes loopt hij naar de deur en luis­ tert. Hij houdt zijn hoofd vlak bij de deur en luistert aandachtig. Hij hoort een zuchten, een brommend geluid, een snuivend geluid. Het houdt lang aan en dan is het stil. Maar dan opnieuw dat diepe brommen. Het is er nog, het ligt voor de deur. Erik kan het nu goed horen. Ook hoort hij een likkend geluid, alsof een dier zijn vacht schoon likt. Dan weer een snuivend geluid. Het angstzweet breekt Erik uit. ×