Fragment
Veel mensen missen familie, omdat ze die niet hebben en wees zijn, of omdat ze familie vroeg verloren of omdat ze ervaren helemaal geen onderdeel te zijn van hun familie. Dat gemis voelt vaak als een gat in het hart. Het gemis aan familie voel ik al mijn hele leven. Zonder vrienden sta ik alleen in de wereld en zou ik verdorren en vereenzamen. Als baby werd ik afgestaan door mijn verkrachtte moeder en na het eerste jaar in een nonnenkliniek, kwam ik in een disfunctioneel koud pleeg- en adoptiegezin dat niet als familie voelde. Bij wie hoor ik nou, was al vroeg een ingrijpend levensthema voor mij.
Ik ben niet de enige die zoekt naar echte connectie en een familie om bij te horen. Op feest- en verjaardagen voelt de afwezigheid ervan vaak nog sterker en zoeken we soms op andere manieren gezelschap of afleiding. Massaal duiken we op social media om ons leven te delen of om aandacht en bevestiging te zoeken. Maar dat leidt vaak niet tot verbondenheid. Die vluchtige communicatie versterkt vaak ons isolement. In het openbaar vervoer of op terrassen staren we naar ons telefoonscherm en hebben steeds minder oog voor de omgeving en medemens. Eenzaamheid is de nummer één wereldwijde epidemie, zowel bij jongeren als ouderen, en de grootste psychosociale problematiek op dit moment. Het blijkt soms een akelige stap om je kwetsbaar op te stellen en eerlijk te vragen om steun, aandacht en sociaal contact. Toch geloof ik dat door zelf te bewegen, sociale verandering mogelijk is en je een zelfgekozen familie kunt bouwen met vrienden.
Vanuit die overtuiging begon ik enthousiast aan mijn maatschappelijk project: Het Vriendschapsproject. Gedurende twaalf maanden, ontmoette ik elke week een onbekend mens, die enthousiast was over het project en iets had met het gevoelig thema. Daar zijn openhartige gesprekken uit voortgekomen die ik graag deel via dit boek, omdat ze kunnen aanzetten tot hoop en daadkracht en ze een concrete boodschap brengen: we kunnen isolement en eenzaamheid verdrijven als we zelf in actie komen én laten weten wat we graag willen. Dat vraagt openheid, kwetsbaarheid en vertrouwen.Daarnaast vind je in dit boek ook
-between the lines-, thema’s uit de ontmoetingen uitgelicht vanuit een psychologisch perspectief, om verbanden te verhelderen en mogelijkheden tot verandering aan te reiken. Tevens zie je dat er een verband is tussen waar we vandaan komen en hoe ons sociale leven er uitziet. Wat we hebben moeten ontberen in ons verleden drijft ons vaak, soms onbewust, in onze intermenselijke contacten en verlangens.
De verhalen laten zien dat we allemaal op zoek zijn naar ergens bij horen. Dat we graag opgenomen willen worden in een groter geheel, waar we ons begrepen, gehoord en geliefd voelen. We hebben allemaal een eigen manier om dat verlangen te vervullen. De diversiteit van die persoonlijke inspanningen komt naar voren in de verhalen.
Er zijn mogelijkheden om een vriendschapsfamilie te bouwen, ondanks de moeilijke situaties waar wij als kind of volwassene soms ongewild mee te maken krijgen. Alle mensen in dit boek deelden hun beleving en associaties over familie(loos), verbinding, vriendschap en eenzaamheid. Om werkelijk bij elkaar te kunnen horen is het belangrijk dat we met oprechte aandacht naar elkaar willen luisteren en er voor elkaar willen zijn op moeilijke en mooie momenten in ons leven. En ‘soortgenoten’ blijken elkaar het makkelijkst te begrijpen en vinden.
×