Fragment

Polis pakt de krant en voelt een woede opkomen. Is het de foto bij het artikel over het nieuwe museum? Een foto van een zakenman met een arrogante kop naast een schilderij, een klein schilderij, een icoon. De kop van de man staat hem niet aan, maar dat is het niet. Daar komt de woede niet vandaan. Het is het icoon van Agios Dimitrios. Hij kent dat icoon zo goed. Hij dacht dat hij het nooit meer zou zien, nadat hij het op een smerige manier was kwijtgeraakt. Hij voelt de pijn weer, de schaamte dat hij het schilderij is kwijtgeraakt, de kwaadheid over het bedrog en het verdriet over het verlies van zijn vader. Maar ook de tekst in de krant. Het gaat eigenlijk alleen maar om geld, de waarde van het schilderij. Niet de schoonheid, de eenvoud, het meesterwerk, de devotie. Nee, het gaat alleen maar om de mogelijke waarde. Zes miljoen euro. Dat doet zijn oude kunstenaarshart pijn. Hij voelt dat niet het schilderij tentoongesteld zal worden, maar de waarde. Het zou hem niet verbazen als ze het prijskaartje ernaast zouden hangen. De man naast het schilderij had het in bruikleen gegeven aan zijn broer, die binnenkort een museum opent ter ere van hun vader. Hij wordt misselijk van die incestueuze vleierij die uit het artikel spreekt. Naast de woede voelt hij opnieuw de schaamte, schaamte dat het zover heeft kunnen komen. Een gluiperige streek van ruim vijftig jaar geleden. Hij dacht dat hij het afgesloten had, afgedaan als het noodlot. Maar één blik op het schilderij en alle hevige emoties, die hij al die jaren onderdrukt heeft, overvallen hem. Waarom is het schilderij bij deze vreselijke mensen terecht gekomen? Hij weet een deel van het antwoord, maar hij had gehoopt dat het anders was gelopen. Dat het bij echte liefhebbers terecht was gekomen in plaats van bij deze types, die kunst als investering zien. Het ergste vindt hij, dat het al die jaren in privébezit is geweest. Dat het ergens is opgeslagen, onbereikbaar voor het publiek. Maar nu zou het tentoongesteld worden: het zogenaamde onbekende meesterwerk, maar wel een meesterwerk van zes miljoen. Wat een ontdekking. Een ontdekking die genereus gedeeld wordt en komt te hangen in een museum met de naam van een dubieuze zakenman van Kreta. Waarna het ongetwijfeld verkocht zal worden aan de hoogste bieder. Daar komt de woede vandaan. De schijnheiligheid, de arrogantie, het leugenachtige. Hij is nog nooit zo kwaad geweest. Dit moet rechtgezet worden, linksom of rechtsom. Hij realiseert zich dat hij nu veel ouder is. Maar hij is er nog en zolang hij niet in zijn kist ligt, kan hij het recht zetten ×