Fragment

Hoofdstuk -3: Het Begin van de Duisternis
Eeuwen voordat de Voorouderlijke Raad bijeenkwam en voordat de wereld van Helgaard zich bewust werd van de naderende dreiging, bloeide er een groot koninkrijk genaamd Lumina. Het was een rijk vol licht en leven, waar de zon altijd scheen en de rivieren helder en zuiver door het land stroomden. De lucht was er blauw en de bossen stonden vol met eeuwenoude bomen die zich majestueus uitstrekten naar de hemel.
Lumina werd geregeerd door Koningin Seraphina, een heerseres van ongeëvenaarde wijsheid en rechtvaardigheid. Haar lange, zilveren haar glansde als maanlicht en haar ogen straalden een warmte uit die haar volk geruststelde en inspireerde. Ze was niet alleen een leider, maar ook een symbool van hoop en een baken van vrede. Onder haar bewind kende Lumina een tijdperk van ongekende voorspoed en harmonie.
Het koninkrijk zelf was een wonder van natuur en magie, verweven op een manier die alleen in verhalen leek te bestaan. In de uitgestrekte valleien bloeiden bloemen in alle kleuren van de regenboog, en de lucht was gevuld met het zoemen van bijen en het zingen van vogels.
In de hoofdstad, waar het koninklijk paleis stond als een schitterend juweel, kwamen mensen van over de hele wereld samen om handel te drijven, verhalen te delen en te genieten van de rijke cultuur van het koninkrijk. De marktplaats was altijd een levendig centrum van activiteit, met kraampjes vol exotische goederen, magische artefacten en heerlijke lekkernijen.
Maar ondanks deze overvloed en vreedzame sfeer begon er een stille dreiging aan de horizon te verschijnen. Het begon met kleine tekenen: vreemde schaduwen die 's nachts door de bossen gleden, dieren die onrustig werden en planten die op onverklaarbare wijze verwelkten. De oude wijze mannen en vrouwen van het koninkrijk voelden een verandering in de magie van het land, een onrust die ze niet konden verklaren.
Koningin Seraphina, altijd alert op het welzijn van haar volk, riep haar raad bijeen om deze zorgwekkende signalen te bespreken. Hoewel de meeste raadsleden geruststellende woorden spraken, voelde Seraphina diep van binnen een groeiende onrust. Ze wist dat vrede soms bedrieglijk kon zijn, een fragiele sluier die elk moment kon worden verscheurd door de krachten van duisternis.
En zo begon het gerucht van een naderende schaduw, een dreiging die de harmonieuze wereld van Lumina op de proef zou stellen. De magische balans die het koninkrijk zo lang had gekoesterd, stond op het punt verstoord te worden, en de verhalen van oude profetieën en vergeten gevaren kwamen langzaam maar zeker weer naar boven in de gedachten van de mensen.
In deze tijd van stille dreiging, ongezien door velen maar gevoeld door enkelen, begon een reis die het lot van Lumina en haar bewoners voorgoed zou veranderen. Koningin Seraphina en haar volk stonden op de drempel van een nieuw tijdperk, een tijdperk waarin hun kracht, wijsheid en magie zouden worden getest als nooit tevoren.
Ver weg in een vergeten hoek van Helgaard, verborgen in de schaduwen van de bergen, groeide een kracht van pure duisternis. Deze kracht, gevoed door oude wraak en bittere haat, begon langzaam maar zeker aan macht te winnen. Niemand wist precies hoe deze duisternis was ontstaan, maar de legendes spraken over een verbannen magiër, een meester van de zwarte kunst, die zichzelf had omgevormd tot de Schaduwheer. Zijn doel was simpel: het vernietigen van de bron van alle licht en magie in Helgaard.
In de hallen van het koninklijk paleis van Lumina voelde Koningin Seraphina de eerste trillingen van onheil. Haar adviseurs, krachtige zieners en magiërs, hadden visioenen van een dreigende duisternis die zich voorbereidde om hun wereld te overspoelen. Seraphina, met haar hart zwaar van zorgen, riep haar raad bijeen.
"Mijn vrienden," begon ze, "er is een duisternis die onze wereld bedreigt. We moeten voorbereid zijn om ons te verdedigen. Wat weten we over deze nieuwe dreiging?"
Een oude ziener, Alaric genaamd, stapte naar voren. Zijn ogen, vertroebeld door de vele visioenen die hij had gezien, staarden door de tijd heen. "Koningin, ik heb een visioen gehad van een kracht zo groot en zo donker dat het alles wat wij liefhebben zou kunnen vernietigen. Deze Schaduwheer, zoals hij zichzelf noemt, verzamelt zijn volgelingen. Hij zoekt de bron van ons licht om het voor altijd te doven."
Seraphina luisterde aandachtig, haar blik gefocust en vastberaden. "We moeten actie ondernemen voordat het te laat is. We moeten bondgenootschappen sluiten en onze krachten bundelen om deze dreiging het hoofd te bieden."
Ondertussen, diep in de donkere grotten van de bergen, lachte de Schaduwheer kwaadaardig terwijl hij zijn plannen smeedde. Hij voelde de angst en de zorgen van zijn vijanden. Zijn volgelingen, wezens van de nacht en schaduwen, verzamelden zich om hem heen, klaar om zijn bevelen uit te voeren.
"We zullen hun licht vernietigen," fluisterde hij, zijn stem als ijs. "We zullen hun hoop breken en hun wereld in eeuwige duisternis hullen."
Terug in Lumina, werkte Seraphina onvermoeibaar samen met haar raad om een verdediging op te bouwen. Ze stuurde boodschappers naar de verste uithoeken van Helgaard, op zoek naar bondgenoten en krijgers die bereid waren te vechten tegen de opkomende duisternis. Ze wist dat hun kracht in eenheid lag, en dat alleen door samen te werken ze een kans zouden hebben om te overleven.
Onder de vele boodschappers was een jonge ridder genaamd Bhorion, die later een sleutelrol zou spelen in de Voorouderlijke Raad. Hij reisde door gevaarlijke gebieden, trotseerde vele obstakels en bracht hoop en vastberadenheid naar de dorpen die hij bezocht.
De tijd verstreek, en de voorbereidingen gingen door. De mensen van Helgaard leerden nieuwe spreuken, smeedden krachtige wapens en versterkten hun vestingen. Maar ondanks hun inspanningen voelde iedereen de groeiende dreiging van de Schaduwheer.
In de laatste dagen van haar regering, voordat de dreiging werkelijkheid werd, sprak Koningin Seraphina haar volk toe. "We staan aan de vooravond van een grote uitdaging. Maar laat ons niet vergeten wie we zijn. Wij zijn de kinderen van het licht, en zolang we samenstaan, zal de duisternis ons nooit overwinnen."
Haar woorden gaven hoop, en haar volk bereidde zich voor op wat zou komen. De strijd om de toekomst van Helgaard zou spoedig beginnen, en de legendes die zouden ontstaan, zouden generaties lang worden doorverteld.
En zo begon het. De eerste tekenen van duisternis, de voorbereidingen van licht, en het ontstaan van een conflict dat de wereld van Helgaard voor altijd zou veranderen. En zo begon het epische verhaal, een verhaal van moed, opoffering en de eeuwige strijd tussen licht en duisternis. ×