Fragment
Lambert komt naar ons toe lopen. ‘Voorzichtig, volg mij. Ik heb ze gezien.’ Hij heeft naar de indri gezocht in dit klein bosperceel en hij heeft ze gevonden.
‘Spannend,’ zeg ik. We volgen hem door de struiken en even later staan we onder een paar bomen.
‘Daar zit er één.’ Annelies wijst naar een boom.
‘Ik zie hem,’ zeg ik en ik pak mijn camera uit mijn tas. Ik zie nu ook de andere leden van de familie. Vader en moeder indri en hun jong zitten rustig te eten aan de bladeren van een boom.
De indri heb ik altijd een bijzonder dier gevonden. Hij lijkt op een teddybeer en ziet er aandoenlijk uit. In een dierentuin zal je hem niet vinden, daar kwijnt hij weg. Deze lemuren blijven bijna altijd in de bomen, waar ze veilig zijn voor de fossa, hun belangrijkste roofvijand. Voor mij is de indri de held van Madagaskar: hij heeft vrijheid nodig. Door bomenkap wordt hun leefgebied helaas steeds verder verkleind.
Vanochtend zijn we uit het dorp Andranohoatra vertrokken om deze familie in een klein bosperceeltje te bezoeken. Het is 1 oktober 2015. Met Annelies, Corrie, Jan en Herman doe ik een vijfdaagse trektocht door een gebied ten noordwesten van Brickaville. Lambert is onze algemene gids en daarnaast gaat Irina mee als plaatselijke gids. Er gaan ook twee dragers mee, omdat we onderweg als lunch een rijstmaaltijd gaan gebruiken. Dit is de derde dag van onze trektocht, de sauvage trek die we via Centrum Lambahoany (www.lambahoany.org) geboekt hebben. Vanochtend hoefden we onze dagrugzakken niet helemaal te vullen, omdat we aan het eind van de dag weer terugkeren naar onze slaapplekken van de afgelopen nacht.
×