De Rechten van de Aarde

2089

Harry Tenholter • Boek • paperback

• Samenvatting
  De Rechten van de Aarde 2089
  
  is een boek in de lijn van Brave New World van Huxley en 1984 van Orwell.
  Het eerste is surrealistisch en het tweede bedreigend. De Rechten van de Aarde is juist een hoopgevende roman.
  Het mensbeeld is gedraaid van de individuele mens naar de groep. De mens als lid van de groep heeft respect voor de groep en alle andere dieren. Dat vergat ik nog: de mens is een dier met verstand. Wij zijn het opperdier, zegt Nelson.
  De wereld is terug gegaan naar het basis Romeinse recht. De storende invloed van de wereldgodsdiensten met hun hemel, waarin alles of goed gemaakt of afgerekend wordt, is verdwenen. De vrouwen, de kinderen en het milieu van de aarde zijn nu veilig. Oorlog behoort tot de aberraties van het verleden. De echte criminele elementen worden uit de maatschappij gefilterd.
  De leiding is weer in handen van de vrouwen, zoals in de oertijd. Wij hadden ze veel eerder de leiding terug moeten geven, dat had veel oorlogen en vernietiging gescheeld, zegt Aernout.
  
  Een boek voor mensen die geïnteresseerd zijn in politiek, economie en geschiedenis. Het is pure fictie maar wel uit de doos denken. En oh ja, er zijn in 2089 geen belastingparadijzen, geen hedgefondsen en geen hulporganisaties meer. Het is teveel om op te noemen.
  
  Harry Tenholter
• Productinformatie
  Binding : Paperback
  Distributievorm : Boek (print, druk)
  Formaat : 145mm x 210mm
  Aantal pagina's : 514
  Uitgeverij : Himsmade Books
  ISBN : Niet bekend
  Datum publicatie : 09-2013
  
• Inhoudsopgave
  Herman Bank heeft zich in 2009 bij leven laten invriezen met de opdracht aan het instituut om hem pas na 150 jaar weer op te wekken. De wereldregering heeft besloten dat al deze procedures moeten worden beëindigd en dat nieuwe cryogene suspensies niet meer worden uitgevoerd.
  Al na 80 jaar is hij weer bij bewustzijn. Hij leert de nieuwe wereld situatie kennen. De fundamentele wijzigingen die inmiddels zijn doorgevoerd vervullen hem met afschuw. De wereld is veiliger, vreedzamer, gezonder en gelukkiger wordt hem uitgelegd. Hij kan slechts zien dat de individuele mens heeft plaats gemaakt voor de mens als lid van de groep. Wij samen in plaats van ik. Dat is voor hem onaanvaardbaar.
  De maatschappij van 2089 kent geen kindermisbruikers, geen vrouwenverkrachters, geen zwerfkinderen, geen moordenaars, geen oorlog, geen geweld maar vrijheid en veiligheid voor iedereen.
  En toch denkt Herman: “Van binnen wist ik dat ik deze maatschappij niet kon aanvaarden. Iedere vezel van mijn lichaam verzette zich daar tegen. Het had geen zin dat tegen hem te zeggen. Het gat leek onoverbrugbaar”.
• Reviews (0 uit 0 reviews)
  Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.