Fragment
Liefde. Laten we het daar eerst eens over hebben. Laat me duidelijk maken wat dit begrip wezenlijk inhoudt en een nieuw licht werpen op de verwarring en de vele misverstanden die er heersen met betrekking tot het begrip ‘houden van’. Want de mens is nogal kortzichtig als het om beminnen gaat. Om wezenlijk beminnen; met alles er op en eraan. In dat geval hebben we het over de enige en ware soort die de naam waard is: de onvoorwaardelijke liefde. Liefde die niets terugverlangt en alleen maar vorm wil geven aan een diepgevoeld verlangen gewoon zichzelf te zijn. Ik weet het, dat klinkt plechtig. En dat is het in bepaald opzicht ook. Het is per slot van rekening het resultaat van iets dat onze schepster heeft bedacht. Dit soort liefde heeft met de Godheid te maken. Met de Allerhoogste die niet alleen onze wereld heeft geschapen maar ook alles wat daarbij hoort. Zij – of hij – heeft bedacht hoe het allemaal moest worden zodat wij daar ons voordeel mee konden doen en ons leven zouden kunnen benutten om bewuster en liefdevoller te worden.
Maar de liefde waarop ik hier doel, is net zo goed niet plechtig want namelijk heel gewoon. Het is alles wat je met het blote oog kunt waarnemen en nog een beetje meer. Alles wat een plek op deze aardbol heeft gevonden omdat het daar nou eenmaal hoort.
×