Fragment

Ze schrok toen hij haar naam zei en keek naar hem op. Haar blik gleed
vragend over hem heen, ze bekeek hem van top tot teen, alsof ze hem voor
het eerst zag.
"Een heks?" vroeg ze.
Raaf lachte opgelucht, haar blik had hem even bezorgd gemaakt.
Hij knikte zo'n beetje en ging naast haar zitten, hield haar hand vast.
"Meer een magiër," bromde hij vriendelijk.
"Geen gegoochel maar echte magie?" Hij hoorde het ongeloof in haar stem
en grijnsde.
"Ja dat kan ik niet ontkennen."
"Dat bestaat toch niet?" Margje probeerde duidelijk te begrijpen wat haar
was verteld. Hij zag hoe ze er mee worstelde en dat deed hem meer dan hij
had gedacht. Hij begreep dat het heel veel was om te beseffen.
" Er zijn vele vormen van magie. Liefde is er ook een vorm van," begon hij.
Ze keek hem aan met een frons tussen haar wenkrauwen, maar hij ging
onverstoorbaar door.
"Liefde tussen twee personen is niet tastbaar, toch gelooft iedereen erin als
twee voorheen vreemde mensen een diepe connectie krijgen."
Hij keek haar aan en ze knikte.
"Soms voordat het onweer losbarst, kun je de elektriciteit in de lucht voelen.
Het geeft soms hoofdpijn doordat de energie opbouwt en dan komt het tot
ontlading als het eindelijk is losgebarsten."
Weer knikte ze.
"Ooit gezien dat een Deense Dog zijn staart tussen de benen deed omdat de
energie van een kleine hond bedreigend voor hem was? Gebeurt zonder
woorden, zonder geluid? Alleen door de verschuiving van onzichtbare
energie."
Ze knikte en glimlachte.
"Zo is magie ook. Onzichtbaar, aanwezig en voor sommigen te gebruiken. Het
is een vorm van energie die je ook niet kan zien of aanraken," legde hij verder
uit.
"Nou ja dat laatste is niet helemaal waar," verbeterde hij zichzelf, "Je kan
behoorlijk geraakt worden door magie. Letterlijk en figuurlijk."
Margje lachte om die beeldspraak en hij voelde hoe ze zich weer ontspande, ×