Fragment

De magie van de bibliotheek moest ze ook ongedaan maken en wel voor iedereen op wie het reageerde. Ze moest toch ergens beginnen met die beperkingen van magie. Het huis was wel beschermd, maar ze kon het zich niet veroorloven dat een van haar kinderen met Gewone vriendjes daarbinnen ook de boeken automatisch liet verschijnen.
Met een handbeweging doofde de magie daaruit.
Ze besefte wel dat haar kinderen ook niet langer magie bij zich mochten dragen.
Even aarzelde ze nog, maar toen concentreerde ze zich op haar binnenste. Met iedere diepe ademhaling wervelde er groene energie in haar binnenste omhoog, het vulde haar, totdat het uit haar poriën kwam. Het vulde de bibliotheek, de hal, de kamers, de slaapkamers en cirkelde om haar kinderen heen.
Daarna trok het in haar dochters en haar zoons en toen het er weer uitkwam leek het alsof er een soort van wok meegetrokken werd.
De energie kwam uiteindelijk weer bij haar terug.
Toen de groene bosmagie weer in haar terugkeerde, voelde ze de meegevoerde magie in haar binnenste tekeergaan. Voor een ogenblik kon haar lichaam de energie bijna niet aan, maar de rode maanenergie in haar omcirkelde het en nam het op, zodat ze het kon dragen.
Toen Margje weer tot zichzelf kwam voelde ze hoe de tranen over haar wangen rolden. Ze had haar kinderen ontdaan van elke vorm van magie en ook hun herinneringen daaraan had ze weggehaald. Het deed haar moederhart pijn, omdat ze een deel van wie ze waren had afgesloten.

Willow stond opeens achter haar.
‘Is alle magie weg?’
‘Wel van mijn kinderen. Maar voor die van jou wil ik je toestemming.’
Margje veegde haar tranen weg en zag deze ook in de ogen van Willow.
‘Doe maar,’ zei ze. ‘Ze moeten veilig zijn, kostte wat het kost.’
Margje knikte.
Ze herhaalde de procedure, alleen stuurde ze toen haar magie naar het huis van Willow en trok de magie van de kleine Björn en Bran uit hen.
‘Het is goed Margje,’ zei Willow zacht en pakte de hand van haar vriendin, ‘Echt, we moeten ze beschermen. Ze moeten hun leven tussen de mensen kunnen blijven leven.’
Margje knikte. ‘Ik weet het maar het doet me gewoon als moeder zoveel pijn dat ik het moet doen. En daarom moeten we er ook voor zorgen dat we degene die dit veroorzaakt grijpen.’
‘En onze magie Marg?’
‘Samen met Raaf zou ik ervoor kunnen zorgen dat alle magie in de wereld verdwijnt. Maar dat is het allerlaatste dat we zullen doen Willow. Als de magie verdwijnt dan verdwijnt ook het evenwicht in de wereld. In de hele wereld. Alles beïnvloed elkaar. Ik weet niet wat er dan gebeuren gaat. Het is nu al zo dat wat er nu weer verschijnt in de geschiedenisboeken een grote impact heeft op het evenwicht.’
Willow keek haar aan. Margje had een serieuze blik in haar blauwe ogen.
‘Zouden jullie dat dan kunnen. Ik bedoel de hele wereld ontdoen van magie?’
‘Ja, als het zou moeten dan kunnen we dat. We dragen niet voor niets de verantwoordelijkheid voor de hele magiewereld op onze schouders Willow. Maar het is het allerlaatste redmiddel.’
Willow was opnieuw onder de indruk van haar vriendin. Soms vergat ze wel eens hoe machtig zij was. ×