Fragment

Toen hij onderzocht hoe het koffiezetapparaat werkte, bewoog ze haar hand en hij had een mok dampende koffie in zijn handen.
Dat verraste hem omdat het meestal nogal wat energie en oefening kostte voor iemand van haar leeftijd dat kon.
Maar het leek alsof zij het deed zonder moeite.
‘Bedankt.’
Ze knikte.
‘Je komt uit Schotland?’ stelde ze vast.
Hij keek haar onderzoekend aan.
‘Waarom wil je dat weten?’
‘Nieuwsgierigheid,’ antwoordde ze, haar blauwe ogen gleden nog eens over zijn postuur en hij voelde zich wel heel erg bekeken.
‘Bevalt het je wat je ziet?’ vroeg hij met een licht sarcasme in zijn stem en nam een slok van zijn koffie.
‘Voor zover ik het zien kan wel,’ zei ze en haar felblauwe ogen glinsterden geamuseerd.
‘Misschien speel je met vuur,’ zei hij.
'Misschien,’ zei ze.
Vardon kwam dichterbij en toornde hoog boven haar uit.
Ze keek naar zijn lange haar dat over zijn schouders hing, zijn ongetrimde baard, zijn sterke kaaklijn, het lichtbruin van zijn ogen en ze kon niet zeggen dat hij haar koud liet.
Hij streek een lok haar uit haar gezicht dat zich had losgemaakt uit haar knot.
Maar toen herinnerde hij zich weer de regels van Raaf en deed een stap terug. Hij ging aan de keukentafel zitten.
Raven was verward.
Ze was er toch zeker van geweest dat hij haar zou zoenen, maar opeens deed hij net alsof ze hem niets deed. Dat stoorde haar. Ze was het niet gewend om niet te krijgen wat ze wilde. Zeker jongens hadden geen rem in haar buurt.
Hij dronk langzaam zijn koffie, terwijl zijn ogen op haar gericht bleven.
Opeens kwam Storm binnen.
Het verraste hem dat Raven daar ook was, maar toen ze hem zag, draaide ze zich met een diepe zucht om en liep weg.
Storm keek even vragend naar Vardon.
‘Niks aan de hand man,’ zei hij, ‘ik ken je vaders regels, van de dochters afblijven.’
Storm knikte.
‘Ik had alleen een vraag. Ken jij toevallig Loch Roag en in het bijzonder de steencirkel van Gallanisch.’
Vardons ogen knepen een klein beetje samen, hij was op zijn hoede.
‘Waarom wil je dat weten?’
‘Ik heb daar een project te doen,’ legde Storm vaag uit.
‘Gevaarlijk gebied voor een magiër. ‘zei Vardon en keek hem aan.
Storms blik was onderzoekend, hij vroeg zich af of hij hem in vertrouwen kon en moest nemen.
Maar ook Vardon keek hem aan, het was een soort van aftasten.
Storm ging zitten.
‘Ooit gehoord van de spiegel van Hestia?’
Er flikkerde iets van herinnering in de ogen van Vardon. Hij knikte.
‘Ja. De legende van zij die de oudste was, voordat zij de jongste werd. Dit niet kon geloven en daarom een spiegel had, die moest versterken wat er toen was, namelijk haar schoonheid.’
‘ En de Brotherhood of Pan?’
Vardons blik verdonkerde en hij stond op. ×