Fragment
Claire zal me begrijpen, ze moet het begrijpen. De stevige eikenhouten deur van de slaapkamer van haar en Maron werd voorzichtig opengemaakt. Een warme, muffe geur drong de neusgaten van Thomas ongevraagd binnen. Jakkes, baby.
Claire’s hoofd kwam achter de deur vandaan. ‘Oh Thomas, jij bent het, kom binnen.’ Claire liep naar een grote stoel bedekt met een zwarte schapenvacht die naast de brandende openhaard stond. Ze greep de hoge rugleuning met twee handen vast en sleepte hem rustig over de grond. Het krassende geluid van houten stoelpoten die over de ruwe tegels schoven klonk zo hard als een marcherend leger in het stille kasteel.
×