Fragment

Als we even later in een taxi op weg zijn naar de oude binnenstad die hier ‘medina’ genoemd wordt zien we een voor ons nieuwe wereld aan de autoraampjes voorbij trekken. Oude stadsmuren, opgebouwd uit rode steen, grove mortel en houten balken. Een massa mensen op de straten, de trottoirs en in de steegjes. Rommelige winkeltjes waarbinnen onder fel brandende TL-verlichting van alles wordt verkocht en die tot laat op de avond geopend zijn. De wegen zijn vol met auto’s, taxi’s, brommers en paardenkoetsen. In de weken die volgen zullen we ongetwijfeld veel mensen leren kennen, Berbers, Marokkanen en medereizigers. We gaan Marrakech, Essaouira en vele dorpjes bezoeken. Ook gaan we te voet het Hoge Atlasgebergte in op een tocht die ons steeds hoger en hoger zal brengen, tot aan de voet van de Jebel Toubkal. Deze hoogste berg van Noord-Afrika wordt door klimmers en wandelaars van over de hele wereld bedwongen. De 4167 meter hoge top is voor ons het belangrijkste  doel van de reis maar voor we zo ver en zo hoog komen hebben we nog een lange tijd en een grote afstand te overbruggen.    

   Hier, achterin de taxi draaien we de raampjes nog iets verder naar beneden. De chauffeur zet de radio een tikje harder en zo vermengen de naar binnen waaiende geuren van de stad zich met de onnavolgbare Arabische gesprekken en muziek. We zitten hand in hand op de achterbank en laten alles over ons heen komen. Hier begint ons avontuur.