Fragment

Ik keek besmuikt naar de melkwitte bolle borsten van de Duitse Dirne die ons met een big smile onze reusachtige schnitzels serveerde in het lokale restaurant. Enorme pullen bier hadden we zojuist tot op de bodem leeggedronken. Ik bestelde gretig nieuwe. We waren beiden volledig uitgekakt, dankzij dat helleritje. De troebele drank sloeg ook toe in onze afgematte koppen, nee, helder denken was er niet meer bij.
'Ik zal je eerlijk ronduit zeggen, beste Rob, het valt me helemaal niet tegen. Echt niet. Geweldig object. Als ik het evt. koop, mats jij mij natuurlijk tegelijkertijd wel met een zak vol problemen. Maar laat ik vooral beginnen met de positieve punten te benoemen, de ligging is uitstekend en de paar zaken die Denkmalschutz al heeft gerealiseerd, zoals de ramen rondom en de vervanging van de achterdeur, tja, dat scheelt financieel natuurlijk wel iets bij de algehele restauratie.'
Ziezo, de enige paar pluspuntjes had ik er maar meteen door gejast. Nu alle kanonnen in stelling brengen om dat wrakke boeltje zoveel mogelijk te bashen.
'Ik zeg het je eerlijk, ik ben gek, hartstikke gek om hieraan te beginnen man! Dat Bijhuis alleen al, het is een slooppand, alleen de muren en het dak zijn min of meer ok. Wat een barrel man, niks van waarde, nul, nul, nul. Alleen al die berg grootvuil. Man, o man, wat een teringzooi. Enne..hoe krijg ik in godesnaam die bedorven kattenlijkenlucht er ooit uit?'
Dat het Bijhuis uiteindelijk een fantastisch Kunsthuis zou worden, nadat ik het een paar maanden, wat zeg ik: een paar weken! grondig onder handen had genomen, met als eindresultaat die ook nog eens twee prachtige, want supergrote ateliers, dat alles hield ik natuurlijk wijselijk voor me.
'Het Hoofdhuis moet ik he-le-maal strippen en renoveren, Robbie. Om te beginnen is de stroom eruit geklapt. Ok, kan gebeuren, maar dat wordt een heel duur akkefietje. Dan moet het dak worden nagelopen en de goten. Ik moet aan de zuidwestkant de afwatering helemaal vervangen. Alle schoorstenen zijn in slechte staat. Dat wordt acrobatieken met een emmertje cement, ik hoef je niet te vertellen hoe gevaarlijk dat is op mijn leeftijd..maar nu komt het: elke kamer moet ik afbikken en opnieuw hier en daar zelfs met leem gaan lopen stuken, ik mot dat knullige badkamertje vervangen, met die idiote kinderwc’tjes, d’r is geen keuken, ik moet waterleiding helemaal opnieuw aanleggen, ik moet op de bovenverdieping stroom aanleggen, en tenslotte last but, not least: ik moet goddomme in dat veel te grote Herrenhaus op de een of andere manier een godvergeten dure CV gaan aanleggen, kortom, ik ga er zwaar mee de boot in, Rob, ik meen het, is het niet financieel, dan is het wel fysiek.'
Rob hield zich muisstil en keek mij lodderig aan.
Wat heb je ervoor over? monkelde hij. ×