Fragment

“Woningen zijn er om in te wonen”. Een slogan van de gemeente Amsterdam.
Omdat mijn bedrijf in zwaar weer is gekomen, start ik in 2005, als aanvulling op mijn inkomen, een ‘Bed and Breakfast’. Daar zijn natuurlijk regels voor. Regelmatig vinden er controles door de gemeente plaats, maar alles blijkt in orde. Tot november 2019. Mijn Bed and Break-fast wordt opnieuw gecontroleerd en deze keer krijgen ik als eigenaar en Fernando als huurder, boetes voor een totaal van 41.000,- euro. Hoewel er feitelijk niets in de exploitatie veranderd is, worden wij nu ineens beschul-digd van het “illegale onttrekken van een woning aan het woonbestand”. Hier tegen tekenen wij bezwaar aan.
Wat volgt is jarenlange procederen waarbij, telkens als de gemeente in het ongelijk dreigt te worden gesteld, de ambtenaren van de afdeling ‘Wonen’ nieuwe argumen-ten bedenken om de opgelegde boete alsnog te recht-vaardigen. Men schroomt er zelfs niet voor om, bij ge-brek aan argumenten, zelf feiten te gaan bedenken en uiteindelijk zelfs tot het plegen van valsheid in geschrif-ten. Alles om maar gelijk te krijgen.
In samenwerking strafbare feiten plegen om iemand 41.000,- euro lichter te maken, is samenwerking in een criminele organisatie. Rechters durven hun vingers hier echter niet aan te branden. De strafrechter meent “geen aanleiding te zien voor nader onderzoek” en verwijst voor verdere afhandeling naar de bestuursrechter. De bestuursrechter gaat er echter vanuit dat, omdat ambte-naren een ambtseed hebben afgelegd en zij ook geen persoonlijk belang hebben bij het opleggen van een boe-te, het geen door hun gesteld wordt wel waar zal zijn. Aan ons de bijna onmogelijke taak om te bewijzen dat dit niet zo is.
De gemeente wordt na drie jaar procederen door de be-stuursrechter uiteindelijk voor het merendeel in het on-gelijk gesteld. De gemeente ziet vooraf de bui al hangen en heeft op dat moment zelf het totaal aan boetes al ver-laagd van 41.000,- tot 23.200,- Door de rechter worden deze nog verder verlaagd tot slechts totaal 3.000,- . Wij kunnen ons niet aan de indruk onttrekken, dat de rech-ters met opzet de boete net niet tot nul reduceert, om de gemeente niet helemaal in het ongelijk te hoeven stellen en om zo de geit en de kool te sparen. Ik wil mij niet la-ten afkopen met een doekje voor het bloeden. Tegen de-ze lagere boete gaan wij dan ook in hoger beroep. Als je geen overtreding begaat, behoor je ook geen boete te krijgen. Ook niet een heel kleine. De schade is boven-dien wel al aangericht. De Bed and Breakfast is gesloten en levert dus geen inkomen meer op en om de boete te kunnen betalen heb ik het appartement maar verkocht voor de prijs die ik er op dat moment voor kan krijgen. Ik schat hiermee onze totale schade op 650.000,- euro.
Woningen zijn er inderdaad om in te wonen, maar dat neemt niet weg dat een, volgens de regels geëxploiteerde ‘Bed and Breakfast’ een legale manier is om wat geld bij te verdienen. Op het moment dat de gemeente had vast-gesteld dat de woning gewoon bewoond werd en dat het bekend was dat er een Bed and Breakfast geëxploiteerd werd, had de zaak afgedaan moeten zijn. Nee, omdat de ambtenaren hun ongelijk niet willen toegeven gaat men liever in plaats daarvan jaren lang, op kosten van de be-lastingbetaler, tegen beter weten in, procedures voeren.
Men vraag zich af waarom de burger geen vertrouwen meer heeft in de overheid en hoe de overheid dit ver-trouwen kan terug winnen. Hopelijk is dit boek een bij-drage aan dit antwoord.
×