Fragment
Miami, Florida
Het asfalt was vers. Het er in gewalste lijk niet. Dr. Wulff, de hoofdpatholoog van het Gerechtelijk Laboratorium, zat op zijn hurken en prikte met iets wat op een vork leek in de kwalijk riekende smurrie.
We bevonden ons op een afgezet stuk van de Interstate 95 in noordwaartse richting, aan de bermkant, waar wegwerkers die ochtend tot hun ontsteltenis het lichaam hadden aangetroffen - letterlijk met een van hun machines in een nieuw stuk wegdek gewalst.
Mijn collega Arnie Cohen en ik van Moordzaken stonden onder de brandende zon toe te kijken, terwijl de werkers op een afstandje druk met elkaar praatten en rookten.
'Het is nu maandagochtend,' mompelde dr. Wulff. 'Deze knapen werken in het weekend door. Hij moet er gisterenmiddag of avond ingewalst zijn, denk je ook niet, DeVille?'
'Zoiets,' antwoordde ik. 'Waarschijnlijk vlak nadat ze naar huis zijn gegaan. Toen het asfalt nog vrij zacht was. Dat is belangrijk.'
'Hoezo?' vroeg Arnie.
'Voor het effect,' antwoordde ik.
×