niet beschikbaar
niet beschikbaar
‘Nu!’ schreeuwt O’Grady. ‘Peddelen! Peddel alsof de duivel je op de hielen zit!’
Samen met Steve, Harvey en tien andere jongens ren ik met de boot de rivier in, klauter erin, grijp een peddel en begin als een gek te roeien. Aangezien er maar zes peddels in de boot liggen, zien veel andere jongens zich genoodzaakt om hun geweerkolf te gebruiken.
‘Verdomme! Kijk!’
Een van de para’s in onze boot wijst naar de overkant. Nu zie ik het ook. Het rookgordijn! Het rookgordijn trekt op!
De wind rijt de kunstmatige nevel die ons dekking had moeten bieden langzaam uiteen. En we zijn nog niet halverwege!
Nu het schootsveld weer zichtbaar wordt, neemt het Duitse vuur in hevigheid toe. Naast de doffe geweerknallen en het venijnige geblaf van MG42-mitrailleurs, is nu ook het kenmerkende gekuch van mortieren te horen. De rivier om ons heen lijkt tot leven te komen Metershoge fonteinen spatten tussen de boten uiteen. De boot links van ons krijgt een voltreffer. Er klinkt gegil, lichamen en stukken boot vliegen door de lucht, en dan verdwijnt alles onder het wateroppervlak.
Een nieuw geluid mengt zich in de helse kakofonie: het gehuil van overvliegende 88mm-granaten. Gelukkig staan de kanonnen te hoog afgesteld, zodat ze geen slachtoffers in onze gelederen veroorzaken.
Een enorme waterzuil rijst naast onze boot omhoog. Even ben ik bang dat we omver gegooid worden, maar nee, we kunnen door, en dus gaan we door. Met verkrampte spieren en volledig doorweekt peddelen we verder en verder en…
×