Fragment

Ik scheur met mijn fiets de bocht om en knal tegen een balk op de weg (waar komt die nu weer
vandaan?). Ik word gekatapulteerd en beland midden in een berg slagroom. Ik lik me een weg door
de slagroombrij. Tot ik tot mijn vreugde uit kom bij een goddelijk lijf. Heb ik mazzel dat ik dat lijf
onder de slagroom tegen kom. Verlekkerd lik ik me een weg naar boven (het lijkt me wat ongepast
om bij een vreemde meteen maar naar beneden te gaan). Mmmmmmmmmmm, dit lijf ziet er wel
geweldig strak uit en smaakt verrukkelijk. Eigenlijk ben ik wel heel nieuwsgierig naar…… Terwijl
mijn hormonen me naar beneden proberen te sturen, hoor ik plotseling de alarmbellen rinkelen en
kijk ik vol afschuw in het gezicht van die eikel, die vanmiddag zomaar mijn parkeerplek inpikte. Ik
weet niet hoe snel ik van dat lijf af moet komen. Hoe kan het dat zo’n eikel zo’n lekker lijf heeft. De
kriebels in mijn buik zijn in een klap weg en vaag op de achtergrond hoor ik ‘Let your hair hang
down’ van Catapult blèren.

Wat moet Veronique nu weer van mij, denk ik nog, terwijl het langzaam tot me door begint te
dringen, dat ik lig te dromen. De alarmbellen zijn echt, namelijk mijn deurbel en de muziek is de
ringtone van mijn telefoon. Versuft neem ik mijn telefoon op en hoor Veronique in mijn oor
tetteren: ‘Sukkel, we staan voor je deur, waar blijf je toch?’. Struikelend over mijn slippers, sprint
ik uit mijn bed, stoot mijn teen en na een kreet van pijn, hinkel ik naar de deur en roep
ondertussen in mijn telefoon: ‘Sorry, ik kom eraan’.

Nu weet ik ook wat voor belangrijks ik vergeten ben. Ik ben vergeten mijn wekker te zetten!
Gelukkig heb ik nog maar drie uur geleden al gedoucht, mijn kleren liggen al klaar, net als een
flesje ontbijtfruit (iets anders krijg ik zo vroeg toch niet door mijn keel). Inmiddels zwermen
Veronique en Jessica om me heen. ‘Hoe kun je je nu verslapen, ik heb juist geen oog dicht
gedaan’, roept Veronique verontwaardigd. Nog versuft door de abrupte verstoring van mijn
slaap, strompel ik met mijn pijnlijke teen terug naar de badkamer om me met een plens koud
water wakker te krijgen. Niet dat het echt helpt, maar wat tandpasta en een kam door mijn wild
alle kanten uitstaande haren helpt wel om me iets frisser te voelen.
Met een schok realiseer ik me ineens dat ik een vliegtuig te halen heb en de adrenaline die nu
door me heen giert, brengt me eindelijk in de versnelling. Ik schiet in mijn kleren, grijp mijn
koffer, controleer nog een keer of ik alle papieren heb. Vlieg weer naar de keuken, het gas is echt
uit, vlieg naar de badkamer, oh ja ik heb niet gedoucht, dus natuurlijk staat de douche uit, naar
de slaapkamer om te controleren of het raam dicht is, terug naar de badkamer, want was die
kraan nu wel of niet dicht en dan grijpen Jessica en Veronique in en sleuren me mee naar buiten,
waar Kim in de auto al op ons zit te wachten. ×