Fragment
Een wedstrijd kan over van alles gaan. Zo lang maar duidelijk wordt wie de beste is. Arachne was de beste weefster van de hele wereld, totdat ze zich in een wedstrijd moest meten met Pallas Athene, de godin van de weefkunst; ze verloor en weefde eeuwig door in de gedaante van een spin. Marsyas kon het mooist fluitspelen, totdat hij werd uitgedaagd door Apollo, de god van de muziek, op zijn lier; Marsyas won en werd voor straf door de god levend gevild. Het moge duidelijk zijn dat een wedstrijd over van alles kan gaan, maar bij een wedstrijd met een god trek je hoe dan ook aan het kortste eind. Veiliger lijkt het om je meten met andere mensen; het enige wat dan op het spel staat is je reputatie en je eergevoel. Zo leek ook de vraag wie de beste schilder was alleen beantwoord te kunnen worden door een echte schilderwedstrijd. De beide kandidaten, Zeuxis en Parrhasios, hadden elk een schilderij gemaakt dat door het publiek beoordeeld zou gaan worden. De schilderijen waren met een doek afgedekt. Zeuxis onthulde zijn werk als eerste. Hij had een schaal met druiven geschilderd. En het doek was amper weg of een stel duiven vloog op de afbeelding af en begon aan de ‘druiven’ te pikken. Veel ooh en aah uit het publiek, natuurlijk, want ja, als zelfs de dieren het geschilderde als echt beschouwen, overtreft de kunst van de schilder zelfs de realiteit zelf. Parrhasios boog dan ook deemoedig zijn hoofd en zag de bui al hangen. Met een berustend gebaar nodigde hij Zeuxis uit zijn schilderij dan maar te onthullen en deed alvast een stap terug. Zeuxis straalde triomfantelijk in volle overtuiging van de overwinning en trok met een achteloos gebaar het doek van de verliezer weg. Althans dat probeerde hij. Een tweede keer frutselde hij aan het doek, maar het lukte weer niet. Pas toen hij het tenslotte met beide handen wilde vastgrijpen om het dan maar met geweld weg te scheuren, zag hij tot zijn schrik dat het doek geen doek was, maar het schilderij zelf; Parrhasios had het geplooide doek geschilderd en won aldus de wedstrijd, want als zelfs de kunstenaar wiens kunst de natuur zelf overtreft het onderscheid tussen kunst en werkelijkheid niet meer ziet, dan is duidelijk wie de grootste kunstenaar is.
×
Thuiswinkel Waarborg