Samenvatting
De novelle Carmen van de Franse schrijver Prosper Mérimée vormde de basis voor de wereldberoemde gelijknamige opera van Georges Bizet. Het gepassioneerde liefdesverhaal van de vrijheidslievende Spaanse zigeunerin Carmen en de trotse Baskische don José Navarro illustreert een mengeling van romantiek en realisme die als typerend voor de stijl van Mérimée kan worden beschouwd. Het verhaal staat bol van de dramatiek die grotendeels is gebaseerd op de noodlottige aantrekkingskracht die de beide hoofdpersonen op elkaar uitoefenen en op de onverenigbaarheid van beide karakters. ‘Mérimée’s Carmen is de korte, krachtige versie van dat verhaal waarvan wij kennelijk niet genoeg kunnen krijgen en dat samen kan worden gevat in drie woorden: verlangen, verleiding, ondergang.’ – Arnon Grunberg