1985.
Op 2 april 1985 besloot Jac.P. Meiland een brief te schrijven aan H.A.M. Jutte, die hij toen al een aantal jaren kende. Tot zijn verbazing – zij woonden zo dicht bij elkaar dat informatie ook wel mondeling uitgewisseld kon worden – kreeg hij een brief terug; het begin van een vruchtbare correspondentie.
In het begin zijn zij nog onwennig, aftastend zoeken zij naar de juiste toon en de meest geschikte woorden. Maar al gauw brengen zij al hun eruditie en esprit in stelling, diep sombere overpeinzingen worden afgewisseld met hilarische anekdotes. Altijd proberen zij oprecht en eerlijk te zijn, een enkele keer slagen zij daar ook in.
In dit boek bent u ooggetuige van het ontluikend schrijverschap van twee niet geheel geslaagde auteurs. Zij maken u deelgenoot aan hun worsteling met de taal, hun geploeter op plots en spanningsbogen. En daar tussendoor altijd weer het getob met de Liefde en natuurlijk met het Leven zelf.
Een heerlijk boek om bij weg te mijmeren voor al wie ook grootse dromen koestert.
1986.
De correspondentie wordt in 1986 steeds uitgebreider en lange brieven worden afgewisseld met kortere brieven. De toon wordt weemoediger en het klagen neemt toe. Ook al willen ze niet klagen, in elke brief blijkt de drang tot klagen toch weer de kop op te steken. Als Liefde gevonden wordt, is er daarna gelijk weer de twijfel aan de standhouding ervan.
Met het schrijven van “De Roman” wil het maar niet vlotten en inmiddels zijn Meiland en Jutte de beroemdste schrijvers die nog niets gepubliceerd hebben. In de correspondentie wordt er wel veelvuldig melding gemaakt van het ‘bezig’ zijn met het schrijven en over de vorm en hoe het allemaal zou moeten, maar ondertussen komt er geen woord op papier. Dit nodigt weer uit tot nieuwe klachten en zo tobben zij voort.
Ondanks dat, valt er ook een hoop te lachen want het zwelgen in het eigen leed werkt uiteindelijk ook op de lachspieren en gelukkig nemen Meiland en Jutte zichzelf ook niet altijd serieus.
Kortom, dit vervolg is weer een lust om te mogen lezen en geeft een verlangen naar meer. En dat is goed want de correspondentie gaat gewoon door.