Fragment

Als kind begon ik het één en ander met het bovennatuurlijke te ervaren, iets wat eigenlijk in onze familie helemaal niet vreemd is. En
ik kan wel vertellen dat ik er alles behalve ''happy'' mee was. Als de dood was ik. Ik deed nog net geen zeven kleuren in mijn broek van
angst, althans dat denk ik. Mijn eerste ervaring weet ik nog. Als ik mij niet vergis dan was ik een jaar of zes. Mijn moeder had mij gevraagd om te gaan kijken of het lakentje op het matrasje van de baby ledikant waar mijn zusje in sliep netjes rechtgetrokken was. Dus ben ik huppelend vanuit de keuken langs de woonkamer via de hal naar haar slaapkamer gegaan. En als ik bij het baby ledikantje stil sta hoor ik zo'n hele luidruchtige grote zucht. In de eerste instantie kijk ik onder de ledikant of onze hond daar lag. Het kon toch zijn dat hij het was die keihard zuchtte, want onze lieve hond had altijd de gewoonte omonder onze bedden te gaan liggen, maar nee hoor. Zippo, nada, geen hond. Nou, ik wist niet hoe snel ik naar de keuken, waar mijn moederwas, racen moest. Niet om wat , maar speedy Gonzalez was er niets vergeleken bij zoals ik gevlogen ben. Ik ben vergeten of ik er ook bij gegild heb. Mijn haren op mijn huid gingen allemaal rechtop staan en ik kreeg vreselijke koude rillingen. Dat heb ik wel onthouden! Mijn moeder heeft als Godvrezende vrouw (''God vrezen'' is gerelateerd met Liefde. God vrezen is God Respecteren en Eren) ons opgevoed met Gods Heilig Woord. Dus is zij gelijk in gebed gegaan, maar geen haar op mijn hoofd ging ik terug naar die kamer. Wat ik mij ook nog kan herinneren is dat mijn vader rond een uur of 21:00 uur thuiskwam en aan mijn moeder vroeg wat wij op hun bed deden. Mijn moeder had ons (de kinderen) op hun bed gezet om te slapen, want ik wilde niet naar onze slaapkamer gaan. In het kort vertelde zij onze vader wat er gebeurd was en waarom wij op hun bed lagen te slapen. Mijn vader maakte mij als eerste wakker en gebood mij met hem mee naar die
slaapkamer te lopen. Ik ging zo tekeer, net een dier die naar de slachtbank getrokken werd, zo werd ik naar die slaapkamer getrokken.
Hij hield mij stevig vast, want hij wist dat ik zo weer terug naar mijn moeder zou racen. En terwijl hij mij met zijn rechterhand vasthield
gooide hij alle klerenkasten open en boven mijn gegil uit schreeuwde hij ‘’kijk er is niks hier, helemaal niks’’ En daar moest ik het mee doen. Ik had een onbehaaglijk gevoel in die kamer. Er was een andere situatie die ik mij kan herinneren. ×